Zaburzenie afektywne dwubiegunowe jest chorobą psychiczną zwaną również depresją maniakalną. Najczęściej pojawia się w późnych latach nastoletnich lub wczesnych dorosłych i charakteryzuje się stanem nastroju na przemian z depresją i manią. Zaburzenie dwubiegunowe można leczyć za pomocą szeregu leków, takich jak lit i kwas walproinowy, o których wiadomo, że powodują zwiększenie masy ciała ze względu na wzrost apetytu i zmiany metabolizmu węglowodanów. Na szczęście istnieje wiele opcji, które rzadziej powodują ten niepokojący efekt uboczny.
Lamotrygina
Lamotrygina jest lekiem przeciwdrgawkowym o szerokim spektrum działania stosowanym w leczeniu wielu różnych zaburzeń napadowych, a także jest zatwierdzona do leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej. Wydaje się, że lamotrygina działa poprzez stabilizację błon nerwowych i spowolnienie uwalniania neuroprzekaźników w niektórych obszarach mózgu. Często uważa się ją za dobrą alternatywę dla kwasu walproinowego, o którym wiadomo, że powoduje przyrost masy ciała. Skutki uboczne lamotryginy mogą obejmować ból głowy, nudności, zawroty głowy i zmęczenie. Wiadomo również, że powoduje wysypkę u niektórych pacjentów, która czasami może stać się ciężka. Wszelkie wysypki, a także ciężkie lub utrzymujące się działania niepożądane, należy zgłaszać lekarzowi
Karbamazepina
Karbamazepina jest starszym lekiem przeciwdrgawkowym stosowanym w leczeniu napadów częściowych. Jedna postać leku została zatwierdzona do leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej. Działa poprzez hamowanie szybkiego wyzwalania neuronów w mózgu poprzez zakłócanie ruchu sodu. Częste działania niepożądane obejmują niestrawność, zawroty głowy i niewyraźne widzenie. Ponadto może wystąpić rzadka, ale potencjalnie śmiertelna wysypka, wraz z możliwością rozwoju zaburzeń krwi. Od czasu do czasu może być wymagane badanie krwi w celu monitorowania procesów hematologicznych, a każdą wysypkę należy zgłosić lekarzowi.
Okskarbazepina
Okskarbazepina, nowa chemiczna forma karbamazepiny, została zatwierdzona do leczenia zaburzeń napadowych i działa podobnie, aby zakłócać transmisję nerwową poprzez spowolnienie przepływu sodu. Chociaż nie został zatwierdzony do leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej, zgodnie z raportem opublikowanym w Primary Care Companion to The Journal of Clinical Psychiatry okazał się skuteczny. Działania niepożądane mogą być mniej częste niż karbamazepina, ale nadal mogą obejmować niestrawność, bóle głowy i zawroty głowy. Może również powodować hiponatremię i odwodnienie. Zmiany skórne, trudności w oddychaniu lub inne objawy odwodnienia należy natychmiast zgłosić lekarzowi.
Topiramat
Topiramat jest kolejnym lekiem przeciwdrgawkowym, który może być przydatny w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej i chociaż nie został jeszcze zatwierdzony, jest stosowany jako lek niezgodny z etyką. Wydaje się, że działa poprzez blokowanie enzymu zwanego anhydrazą węglową w mózgu i poprzez zwiększenie kwasowości tkanki mózgowej. Topiramat jest bardzo interesujący jako alternatywa dla leków dwubiegunowych, ponieważ może powodować utratę masy ciała u niektórych pacjentów. Inne działania niepożądane mogą obejmować zmiany w pamięci, mgliste myślenie, zawroty głowy i senność. Trudności ze wzrokiem mogą wskazywać na rozwój jaskry, co wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.
Ziprasidon
Zyprazydon, nietypowy lek przeciwpsychotyczny, jest zatwierdzony do leczenia schizofrenii, a także choroby afektywnej dwubiegunowej. Mechanizm działania w leczeniu epizodów maniakalnych nie jest dobrze poznany. Częste działania niepożądane obejmują zawroty głowy, senność, nudności i zaburzenia ruchowe. Pfizer, producent zyprazydonu, poinformował, że chociaż niektórzy pacjenci zgłaszają przyrost masy ciała, badania kliniczne wykazały, że przyrost masy ciała podczas stosowania zyprazydonu nie był większy niż w przypadku placebo. Poważniejsze działania niepożądane mogą obejmować zmiany rytmu serca i rozwój długoterminowych uszkodzeń neurologicznych, zwanych późnymi dyskinezami. Pacjenci przyjmujący zyprazydon powinni być od czasu do czasu monitorowani pod kątem rozwoju zaburzeń sercowych i neurologicznych.
