Kiedy jesz jedzenie, jest ono przetwarzane, a składniki odżywcze są wchłaniane, gdy przechodzi przez jelito, by w końcu stać się stolcem. Czas przejścia stolca w jelicie może się różnić w zależności od stężenia różnych elektrolitów, które wpływają na funkcję mięśni i nerwów jelitowych. Zaparcie odnosi się do zwiększonej trudności i wysiłku związanego z oddawaniem stolca; zmniejszona jest również częstotliwość przejścia stolca.
Przyczyny zaparcia
Zaparcia mogą wynikać z nieprawidłowości jonów zaangażowanych w skurcze i rozluźnienie mięśni jelitowych. Uszkodzenie nerwów stymulujące skurcz mięśni jelit może prowadzić do zaparć. Zmniejszone spożycie wody i dieta uboga w błonnik zwiększają prawdopodobieństwo zaparć. Zaparcia u starszego mężczyzny budzą obawy o raka jelita grubego.
Powikłania zaparcia
Przewlekłe zaparcia rozciągają ścianę jelita i zwiększają ciśnienie w krążeniu żylnym wokół jelita. Żyły są podatnymi naczyniami, co oznacza, że rozciągają się, aby pomieścić wzrost ciśnienia, ale nie wracają do wcześniej nie rozciągniętego stanu; przewlekłe zaparcia powodują hemoroidy lub rozszerzone naczynia. Kał może gromadzić się i twardnieć w czasie z powodu przewlekłego zaparcia.
Brak równowagi elektrolitowej
Niski poziom potasu może powodować zaparcia. Stały odpływ potasu z komórki mięśni jelitowych na zewnątrz komórki. Kiedy poziom potasu we krwi jest niski, więcej potasu opuszcza komórkę. Gdy więcej potasu wypływa z komórki, powoduje to, że komórka jest bardziej odporna na przesyłanie prądu przez membranę, a zatem mniej prawdopodobne jest skuteczne kurczenie się i przemieszczanie stolca. Niski poziom magnezu jest również związany z niskim poziomem potasu i dlatego może powodować zaparcia. Niski poziom wapnia może towarzyszyć niski poziom magnezu, ale nie jest przyczyną zaparć; wysokie stężenie wapnia prowadzi do zaparć.
