Więzadła i ścięgna są częścią układu mięśniowo-szkieletowego, a więzadła łączą kości z kośćmi, a ścięgna mięśnie z kośćmi. Każda z nich pełni bardzo ważną funkcję w stawach i kościach. Więzadła i ścięgna wykonane są z gęstych warstwowych włókien kolagenowych, zwanych włóknistą tkanką łączną. Chociaż tkanki kolagenowe są mocne, zastosowanie nadmiernej siły na więzadło lub ścięgno może spowodować poważne obrażenia.
Więzadła
Więzadła służą jako łączniki, łączące końce kości ze sobą w stawie. Stawy umożliwiają wykonywanie prostych i złożonych ruchów w całym ciele, a więzadła są w różnych rozmiarach i kształtach, aby wspierać, wzmacniać i stabilizować stawy.
Ścięgna
Ścięgna przyczepiają mięśnie do kości. Według raportu dr Pekka Kannus w wydanym w lipcu 2000 r. Wydaniu „Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports” ścięgna wspomagają ruch kości, przenosząc siłę z mięśnia na kość. Ścięgna pomagają w szerokim zakresie ruchu i są odporne na naciski; dlatego ważne jest, aby różniły się kształtem i rozmiarem.
Zerwanie więzadła
Gdy więzadła otrzymują siłę większą niż ich wytrzymałość oporowa, tkanka kolagenowa nadmiernie się rozciąga lub rozdziera, częściowo lub całkowicie, powodując obrażenia. Według Medline Plus „więzadło rozciągnięte lub rozdarte”, znane również jako zwichnięcie, występuje najczęściej w kostce i nadgarstku. Dr Cyril B. Frank wyjaśnia w wydanym w maju 2004 roku numerze „Journal of Musculoskeletal and Neuronal Interactions”, że proces gojenia obejmuje trzy nakładające się fazy. W pierwszej fazie dochodzi do krwawienia i krzepnięcia krwi. Zapalenie tkanek ma również miejsce w miejscu urazu. W drugiej fazie matryca i komórki fibroblastyczne replikują się nadmiernie, aw fazie końcowej matryca przebudowuje się i dojrzewa z czasem.
Zerwanie ścięgna
Podobnie jak w przypadku więzadeł, gdy ścięgna otrzymują siłę większą niż ich wytrzymałość oporowa, obrażenia spowodują rozerwanie i nadmierne rozciąganie tkanek. Jak zauważono w Medline Plus, szczep, który odnosi się do „rozciągniętego lub rozdartego ścięgna”, może rozwijać się z czasem lub nagle. Dr Pankaj Sharma i dr Nicole Maffulli piszą w styczniowym numerze „The Journal of Bone and Joint Surgery”, że proces gojenia urazów ścięgien obejmuje trzy jednocześnie zachodzące fazy. W pierwszej fazie dochodzi do zapalenia w miejscu urazu i rozpoczyna się wzrost nowych naczyń krwionośnych i kolagenu. W drugiej fazie następuje szybka reprodukcja włókien siatkowych na maksymalnym poziomie, aw fazie końcowej następuje przebudowa. Nowe komórki różnicują się w tkankę włóknistą i ostatecznie dojrzeją w „bliznowatą tkankę ścięgien”.
