Czysta woda jest bez smaku, ale woda jest silnym naturalnym rozpuszczalnikiem i rozpuszcza minerały, które mogą nadać jej zapach lub smak. Kiedy siarka dostaje się do wód gruntowych, naturalnie występujące bakterie mogą redukować organiczne rudy siarczynowe i wytwarzać gazowy siarkowodór. Siarka częściej występuje w studni niż w wodzie miejskiej.
Siarka w wodzie pitnej
Siarczany, które są formą siarki pierwiastkowej, najczęściej dostają się do zaopatrzenia w wodę, gdy rudy siarczynu zostaną utlenione. Minerały zawierające siarkę występują w większości skał i gleb na całym świecie. Gdy woda gruntowa przenika przez ziemię, niektóre z tych związków siarki są rozpuszczane w wodzie. Woda deszczowa jest również źródłem siarki.
Bakterie wykorzystują siarkę w glebie jako źródło pożywienia lub energii, a następnie wytwarzają gazowy siarkowodór jako produkt uboczny ich funkcji metabolicznych. Woda zawierająca siarkowodór jest szybko rozpoznawalna dzięki siarkowemu zapachowi. Spożycie wody zawierającej siarkę nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, ale może być nieapetyczne.
Rola siarki w żywieniu człowieka
Siarka występuje w wielu pokarmach, które jesz, takich jak jajka, ryby, drób i rośliny strączkowe. Powszechnie uważa się, że spożywanie pokarmów zawierających siarkę jest dobre dla włosów, skóry, paznokci i tkanki łącznej. Dobrze zbilansowana dieta zapewni ci całą potrzebną siarkę, ale jeśli jesteś weganinem, może być konieczne uzupełnienie diety.
Duże ilości siarki w wodzie pitnej mogą przyczyniać się do biegunki, która prowadzi do odwodnienia. Zwierzęta gospodarskie i zwierzęta domowe są również podatne na działanie siarki w wodzie pitnej. Agencja Ochrony Środowiska zauważa, że po nagłym przejściu z wody pitnej niezawierającej siarki na wodę pitną o wysokiej zawartości siarki, najprawdopodobniej wystąpią działania przeczyszczające z tego minerału. Jednak większość ludzi i zwierząt jest w stanie przystosować się do ilości siarki w wodzie i generalnie nie odczuje trwałych szkodliwych skutków.
Problemy siarki
Największym problemem siarki w wodzie pitnej jest to, że śmierdzi. Podobnie jak inne minerały, siarka może pozostawiać plamy w urządzeniach sanitarnych, takich jak zlewy i toalety. Ubrania prane w wodzie o wysokiej zawartości siarki mogą również ulec poplamieniu. Woda zawierająca zaledwie jedną część na milion siarkowodoru może zmatowieć miedź i srebro.
Bakterie wytwarzające gazowy siarkowodór wytwarzają szlam, który może być biały, szary lub czarny. Te bakterie siarkowe mogą tworzyć warunki sprzyjające innym bakteriom, w tym bakteriom żelaza, w którym to przypadku może pojawić się czerwonawo-brązowy szlam. Każdy z tych szlamów pokryje rury hydrauliczne, co spowoduje zatkanie i doprowadzi do korozji.
Wodę zawierającą siarkę można traktować chlorem w celu usunięcia siarki. Chlorowany wybielacz można dodawać do wody, a gazowy siarkowodór reaguje z chlorem i osadza się w postaci żółtych cząstek, które można mechanicznie odfiltrować z wody.
Agencja Ochrony Środowiska oraz Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom przeprowadziły badanie w celu określenia wpływu siarki na zdrowie. W badaniu zatytułowanym „Wpływ na zdrowie wynikający z narażenia na wysokie poziomy siarczanu w badaniu wody pitnej” stwierdzono, że woda pitna z wysokim poziomem siarczanu może powodować biegunkę, szczególnie u niemowląt.
