Sód jest elektrolitem, który pomaga regulować ciśnienie krwi i poziomy płynów w organizmie; Odgrywa także rolę w normalnym funkcjonowaniu nerwów i mięśni. Poziom sodu we krwi poniżej 135 mmol / L jest uważany za niski. Ból głowy, nudności, osłabienie, splątanie lub brak energii to typowe objawy niskiego stężenia sodu, zwane również hiponatremią. Jednak mogą nie wystąpić żadne objawy. Hiponatremia jest spowodowana kilkoma chorobami, które wpływają na poziom wody i sodu.
Hiponatremia hiperwolemiczna
Hiponatremia hiperwolemiczna jest stanem, w którym niski poziom sodu we krwi jest spowodowany wzrostem wody i sodu - ale wzrost wody jest większy i rozcieńcza sód. Najczęstszymi przyczynami hiponatremii hiperwolemicznej są niewydolność serca, nerek i wątroby. Podczas zastoinowej niewydolności serca serce nie może pompować wystarczającej ilości krwi. Powoduje to gromadzenie się płynów w ciele. Marskość charakteryzuje się bliznowaceniem wątroby i słabą czynnością wątroby, co również powoduje gromadzenie się płynów. Choroba nerek, która powoduje białko, może również prowadzić do nadmiernego gromadzenia się płynów i hiponatremii.
Hiponatremia euvolemiczna
W hiponatremii euvolemicznej ilość sodu w organizmie pozostaje taka sama, a ilość wody wzrasta. Ewolemiczna hiponatremia jest najczęstszą postacią niskiego stężenia sodu diagnozowaną w warunkach szpitalnych. Jest to często spowodowane infuzją dużych objętości niektórych rodzajów płynów IV. Stan zwany zespołem niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego lub SIADH może również prowadzić do hiponatremii euvolemicznej. W SIADH wytwarzane są nadmierne ilości hormonu ADH. ADH reguluje wodę w organizmie. Nadmiar ADH powoduje, że nerki zatrzymują zbyt dużo wody. Niektóre rodzaje raka, infekcje płuc i zaburzenia mózgu mogą powodować SIADH. Niska czynność tarczycy lub niedoczynność tarczycy może również prowadzić do euvolemicznej hiponatremii u niektórych osób.
Hiponatremia hipowolemiczna
Kiedy zarówno sód, jak i woda są tracone z organizmu, ale sód jest tracony w większym stopniu, dochodzi do hiponatremii hipowolemicznej. Ten stan może rozwinąć się w przypadku niektórych rodzajów przewlekłej choroby nerek: sód, który normalnie byłby zatrzymywany przez nerki, jest tracony w moczu. W przypadku choroby Addisona hormony regulujące wydzielanie płynów wytwarzane są w niewystarczających ilościach, w mniejszym stopniu powodując utratę sodu i wody. Hiponatremia może również wystąpić, gdy nadmierne zużycie wody występuje podczas forsownych ćwiczeń, takich jak bieganie w maratonie. Na przykład podczas pocenia tracisz sód. Jeśli wypijesz zbyt duże ilości wody, pozostały poziom sodu we krwi można rozcieńczyć. Biegunka lub wymioty mogą również prowadzić do hiponatremii z powodu utraty płynów i sodu. Urazy głowy, krwawienie w mózgu i niektóre rodzaje operacji mózgu mogą również prowadzić do hiponatremii hipowolemicznej.
Hiponatremia wywołana lekami
Niektóre leki i leki mogą zmieniać poziom sodu w organizmie. Leki moczopędne często powodują hiponatremię, ponieważ stymulują nerki do wydalania sodu z moczem. Inne leki, takie jak niektóre leki przeciwdepresyjne i przeciwbólowe, mogą prowadzić do nadmiernego wytwarzania hormonu ADH. SIADH może również rozwijać się przy użyciu ulicznego leku MDMA, zwanego potocznie Ecstasy.
