Herbatę Kombucha wytwarza się przez fermentację kilku gatunków drożdży i bakterii wraz z cukrem w czarnej herbacie. Kolonia drożdży i bakterii nazywa się grzybem kombucha, chociaż tak naprawdę nie jest grzybem. Powstała herbata była promowana jako panaceum na poważne schorzenia, takie jak rak, zaburzenia autoimmunologiczne i starzenie, jednak nie ma naukowych dowodów na te twierdzenia. Istnieją jednak dowody na poważne skutki uboczne herbaty kombucha, w tym śmierć.
Kwasica
Pojawiło się wiele doniesień o ciężkiej kwasicy, która jest stanem zagrażającym życiu spowodowanym nienormalnie dużą ilością kwasu w organizmie, u osób, które niedawno spożywały herbatę kombucha. W 1995 r. Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom zgłosiło, że dwie kobiety były hospitalizowane z ciężką kwasicą po wypiciu herbaty kombucha, którą robili codziennie przez dwa miesiące. Jedna z kobiet zmarła, a serce drugiej zatrzymało się, ale wyzdrowiała. 22-letni mężczyzna zarażony wirusem HIV zachorował na kwasicę mleczanową i zmarł w ciągu 15 godzin od picia kombuchy, jak podano w „Journal of Intensive Care Medicine” z 2009 roku.
Uszkodzenie wątroby
Uszkodzenie wątroby to kolejny efekt uboczny związany z piciem kombuchy. Chociaż całkowita niewydolność wątroby prowadząca do śmierci występuje rzadko, nie jest to niemożliwe. 22-latek, który zachorował na kwasicę i zmarł wkrótce po spożyciu herbaty kombucha, również zachorował na niewydolność wątroby. Częściej, według American Cancer Society, uszkodzenie wątroby występuje u osób pijących kombucha jako żółtaczka. Wraz z nadejściem żółtaczki skóra zaczyna żółknąć, a następnie oczy i paznokcie.
Zatrucie ołowiem
Zatrucie ołowiem to kolejne ryzyko konsumpcji kombuchy, ze względu na sposób, w jaki często powstaje herbata. Według American Cancer Society, jeśli herbata zostanie zaparzona w garnku zawierającym ceramikę, kryształ ołowiowy lub farbę, kwasowa herbata pochłonie toksyczny ołów z doniczki. Zatrucie ołowiem ma wiele różnych objawów i jest trudne do zdiagnozowania, dlatego należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli podejrzewasz, że jesteś narażony na ołów.
