Jak każda długotrwała choroba, cukrzyca może wpływać na samopoczucie fizyczne, psychiczne i społeczne. Cechą charakterystyczną nieprawidłowości cukrzycy jest wysoki poziom cukru we krwi lub glukoza. Narażenie na wysoki poziom glukozy często uszkadza małe i duże naczynia krwionośne w czasie, co prowadzi do różnych możliwych komplikacji fizycznych. Cukrzyca może również wpływać na zdrowie psychiczne, ponieważ wiąże się ze zwiększonym ryzykiem depresji i może wpływać na procesy myślowe i pamięć. Stres i wymagania związane z życiem z cukrzycą czasami wpływają również na relacje międzyludzkie i społeczne. Fizyczne, psychiczne i społeczne skutki cukrzycy są ze sobą powiązane, wpływając na zdrowie krótko- i długoterminowe.
Uszkodzenie naczynia krwionośnego
Wysoki poziom glukozy uszkadza małe naczynia krwionośne siatkówki, tkankę widzącą z tyłu oka, potencjalnie powodując trwałą utratę wzroku. Przewlekła choroba nerek zwykle rozwija się wraz z długotrwałą cukrzycą związaną z uszkodzeniem małych naczyń w tych narządach, co może prowadzić do niewydolności nerek. Wysoki poziom glukozy uszkadza również duże naczynia krwionośne, powodując stwardnienie tętnic i rozwój blokad, które utrudniają przepływ krwi do serca i mózgu. Ten rodzaj uszkodzeń dużych naczyń zwiększa ryzyko zawałów serca i udarów mózgu.
Uszkodzenie nerwów
Nerwy kontrolujące funkcje różnych narządów są również często uszkadzane z powodu stale podwyższonego poziomu cukru we krwi. Może to prowadzić do różnych problemów. Spowolnione opróżnianie żołądka, wzdęcia i zaparcia są częstymi objawami uszkodzenia nerwów cukrzycowych. Zaburzenie nerwów kontrolujących skurcz pęcherza prowadzi do zatrzymania moczu. Uszkodzenie nerwów kontrolujących serce i naczynia krwionośne często prowadzi do szybkiego bicia serca i zawrotów głowy podczas stania. Uszkodzenie nerwów odpowiedzialnych za czucie zwykle powoduje mrowienie, pieczenie lub drętwienie stóp i dłoni.
Efekty psychiczne
Cukrzyca zwiększa ryzyko depresji. Artykuł z października 2012 r. Opublikowany w „Journal of Affective Disorders” wykazał, że depresja występowała 2–3 razy częściej wśród osób chorych na cukrzycę niż u osób bez tej choroby. Ryzyko depresji wzrasta wraz z rozwojem powikłań. Na przykład w raporcie z badania „Chirurgia stóp i kostek” z marca 2015 r. Zauważono, że osoby z problemami stóp związanymi z cukrzycą mają wyższy poziom depresji w porównaniu z osobami z cukrzycą bez problemów ze stopami.
Cukrzyca może również wpływać na funkcjonowanie mózgu. Analiza badań z maja 2015 r. Opublikowana w „Diabetes Metabolism Research and Reviews” wykazała, że osoby z cukrzycą typu 2 w wieku 50 lat i starsze są narażone na zwiększone ryzyko utraty pamięci i wielozadaniowości umysłowej, co może wskazywać na zwiększoną podatność na demencję w późniejszym życiu.
Efekty społeczne
Postępowanie w przypadku cukrzycy wymaga ścisłego przestrzegania schematu samoopieki, w tym badania poziomu glukozy we krwi, przyjmowania leków, diety i ćwiczeń fizycznych. Często stanowi to wyzwanie dla osób chorych na cukrzycę i tych, którzy się nimi opiekują, potencjalnie wpływając na relacje międzyludzkie i pośrednio wpływając na kontrolę glukozy. W artykule z czerwca 2012 r. Opublikowanym w „Diabetes Care” stwierdzono, że nieobsługiwane zachowanie członków rodziny u osób dorosłych z cukrzycą typu 2 było związane z mniejszym stosowaniem leków i gorszą kontrolą poziomu glukozy we krwi.
W przypadku nastolatków z cukrzycą typu 1 brak wzajemnego wsparcia może wpływać na przestrzeganie zasad samoopieki. W przeglądzie z marca 2012 r. Opublikowanym w „Journal of Pediatric Psychology” zauważono, że niektóre badania pokazują, że nastolatki z cukrzycą typu 1, które miały konflikt z rówieśnikami, mają gorszą samoopiekę.
Wzajemne oddziaływanie efektów cukrzycy
Fizyczne, psychiczne i społeczne skutki cukrzycy są ze sobą powiązane. Negatywne efekty na jednej z tych aren powodują zwykle więcej problemów na pozostałych dwóch i odwrotnie. Dlatego, aby osiągnąć optymalną opiekę nad cukrzycą, należy uwzględnić wszystkie trzy obszary.
