Pływanie jest sportem olimpijskim od 1896 roku, a zawody freestylowe na 100 metrów i 1500 metrów odbywają się na wodach otwartych. Od tego czasu zaimplementowano dodatkowe zdarzenia, takie jak styl grzbietowy, motyl, styl klasyczny i przekaźniki, a także basen kryty. Aby zorganizować każdą imprezę i poszczególnych sportowców, basen musi zostać zbudowany na podstawie określonych pomiarów i cech linii.
Przepisy prawne
Międzynarodowa Federacja Natation reguluje projektowanie, układ i ogólne wymiary basenów olimpijskich. FINA działa w celu zapewnienia spójności między różnymi pulami, aby zapewnić, że spełniają wymagane pomiary i jest uznawany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. FINA nadzoruje również pływanie, nurkowanie, pływanie synchroniczne, piłkę wodną i pływanie na otwartym akwenie. Komitet ma pisemny zestaw zasad, który obejmuje wszystkie wymagane pomiary dla puli.
Tom
Basen o wymiarach olimpijskich ma około 50 m lub 164 stóp długości, 25 m lub 82 stóp szerokości i 2 m lub 6 stóp głębokości. Pomiary te tworzą powierzchnię 13 454, 72 stóp kwadratowych i objętość 88 263 stóp sześciennych. Basen ma 60 260 253, 09 galonów wody, co odpowiada około 5511556 funtom.
cechy
Podczas zawodów pływackich każdy zawodnik jest przypisany do oznaczonego pasa. Basen o wymiarach olimpijskich ma osiem pasów z dwoma pasami zewnętrznymi, które stanowią strefę buforową. Każda linia ma szerokość 2, 5 mi jest oznaczona liną i bojami na powierzchni wody oraz pomalowaną na dole linią linii. Linie linii kończą się 2 m przed końcową ścianą basenu jako wskaźnik dla pływaka.
Dodatki
Inne pomiary, wskaźniki, liny i linie służą do śledzenia zdarzeń. Na przykład lina fałszywego startu służy do wskazania pływakom fałszywego startu. Linę umieszcza się 5 m od linii startu i zawiesza w poprzek basenu około 1, 2 m nad powierzchnią. Wskaźnik skrętu w tył jest oznaczoną liną liną używaną przez pływaków do wskazania końca linii. Lina jest umieszczona 1, 8 m nad powierzchnią i 5 m od linii startu.
