Wzrok jest złożoną funkcją mózgu, która rozciąga się od przodu do tyłu głowy. Aby wytworzyć wzrok, oczy przechwytują informacje i przesyłają je przez nerw wzrokowy do przetworzenia przez płat potyliczny. Mózg zawiera również inne informacje, takie jak bodźce czuciowe, aby spowodować zastosowanie wzroku, takie jak podniesienie przedmiotu. Problemy z widzeniem, takie jak luki w widzeniu, mogą wynikać z uszkodzenia określonych części mózgu.
Nerw wzrokowy
Kiedy światło dociera do siatkówki oka i powstaje obraz, przechodzi on do reszty mózgu przez nerw wzrokowy. Nerw wzrokowy jest drugim nerwem czaszkowym i stanowi połączenie między mózgiem a oczami. Uszkodzenie nerwu wzrokowego uniemożliwia przesłanie jakiejkolwiek informacji z oczu do reszty mózgu. Kanadyjski Instytut Badań Zdrowia stwierdził, że informacje z lewego oka trafiają na prawą półkulę i odwrotnie; dzieje się tak, ponieważ nerw wzrokowy przecina się w chazmie wzrokowym, powodując, że nerw wzrokowy z każdego oka wysyła swoją informację do przeciwnej strony mózgu.
Płata potylicznego
Gdy informacja przechodzi z nerwu wzrokowego do reszty mózgu, jest przesyłana do płata potylicznego, gdzie przetwarzany jest wzrok. Płat potyliczny znajduje się w tylnej części mózgu, powyżej móżdżku, i stanowi centrum systemu percepcji wzrokowej, zgodnie z Centrum umiejętności neurologicznych. Każda półkula ma swój płat potyliczny; dlatego każdy płat potyliczny przetwarza informacje przesyłane na tę konkretną półkulę. Płat potyliczny kontroluje sposób, w jaki dana osoba postrzega wzrok, więc uszkodzenie tej części mózgu może spowodować cięcia pola widzenia i problemy z identyfikacją koloru lub ruchu obiektu.
Kora wzrokowa
Ostatnią częścią mózgu zaangażowaną w wzrok jest kora wzrokowa, w której informacje sensoryczne i ruchowe są zintegrowane z obrazem. Kanadyjski Instytut Zdrowia ds. Badań Naukowych stwierdza, że w grę wchodzi wiele ścieżek wizualnych. Na przykład brzuszna ścieżka wzrokowa kontroluje sposób, w jaki osoba identyfikuje przedmioty, podczas gdy grzbietowa ścieżka wzrokowa kontroluje reakcję wzrokowo-motoryczną osoby na przedmioty. Innymi słowy, kora wzrokowa pozwala uświadomić sobie, że patrzysz na przykład na talerz, a następnie możesz go podnieść.
