Wapń i magnez odgrywają kluczową rolę w rozwoju i utrzymaniu kości, podobnie jak inne podstawowe funkcje. Łącznie te minerały mają wzajemnie się uzupełniający i pod pewnymi warunkami konkurujący ze sobą związek. Zrozumienie ich skutków ubocznych jest przydatne w zrozumieniu, w jaki sposób można wykorzystać te minerały indywidualnie i zbiorowo, aby zoptymalizować funkcje i ogólną kondycję organizmu.
Wapń i magnez: ustawa równoważąca
Magnez jest potrzebny do metabolizowania wapnia, dlatego musi on być obecny w organizmie w odpowiednich ilościach. Biorąc pod uwagę ten wzajemnie zależny związek, kluczowe znaczenie ma odpowiedni stosunek obu minerałów, aby były one skuteczne. Jeśli twoje spożycie wapnia jest wysokie, twoje spożycie magnezu musi zostać proporcjonalnie dostosowane. Zalecana dzienna porcja wapnia i magnezu wskazuje na stosunek od około 2, 5 do 1 do 4 do 1 wapnia do magnezu, w zależności od wieku i płci.
Zalecane dzienne spożycie Wapń i magnez
Od 2014 r. Zalecana dzienna porcja (RDA) dla magnezu wynosi od 255 do 265 miligramów dla kobiet i od 330 do 350 miligramów dla mężczyzn. RDA dla wapnia wynosi 800 miligramów dla kobiet w wieku do 50 lat i 1000 miligramów dla kobiet po 50. RDA wapnia dla min wynosi 800 miligramów. Te zalecenia są ustalane przez Food and Nutrition Board of Institute of Medicine. Pamiętaj, że nie musisz przyjmować magnezu i wapnia w tym samym suplemencie, aby twoje ciało mogło wchłonąć wapń. Jednak minerały muszą być obecne w organizmie w odpowiednich ilościach, aby można było użyć wapnia.
Skutki uboczne: za mało, za dużo wapnia
Według National Institutes of Health konsekwentny niedobór wapnia z czasem może prowadzić do osteoporozy, co prowadzi do kruchych lub porowatych kości, lub osteomalacji, co prowadzi do kości miękkich. U dzieci osteomalacja nazywana jest krzywicą. I odwrotnie, zbyt dużo wapnia we krwi, stan zwany hiperkalcemią, może negatywnie wpływać na funkcje nerek. Objawy hiperkalcemii obejmują uczucie drętwienia / mrowienia w palcach, drgawki, wymioty, zaparcia, skurcze mięśni, nieprawidłowy rytm serca, letarg, słaby apetyt, uporczywe pragnienie i zmęczenie. Według Centrum Informacji Mikroskładników Odżywczych Linus Pauling Institute nie udokumentowano występowania hiperkalcemii po spożyciu pokarmu, a jedynie po spożyciu suplementów wapnia.
Skutki uboczne: zbyt mało, zbyt dużo magnezu
Chociaż według National Institutes of Health rzadki jest poważny, poważny niedobór magnezu może powodować zmniejszenie apetytu, nudności, wymioty, zmęczenie, skurcze / drżenia mięśni i zmiany osobowości. Poważny niedobór magnezu może również powodować niski poziom wapnia we krwi, stan zwany hipokalcemią, a także niski poziom potasu we krwi, stan zwany hipokaliemią. Z drugiej strony, pierwszą oznaką nadmiaru magnezu w układzie jest biegunka. Postępujące oznaki nadmiernego magnezu obejmują zmiany stanu psychicznego, w szczególności dezorientację; nudności; utrata apetytu; słabość; trudności w oddychaniu; skurcze brzucha; obniżone ciśnienie krwi, stan znany jako niedociśnienie; i nieprawidłowy rytm serca. Podobnie jak wapń, nadmiar magnezu nie jest spowodowany spożyciem w diecie, ale spożyciem dodatkowego magnezu, w tym środków przeczyszczających i zobojętniających kwas zawierających magnez.
