Dopamina, podobnie jak noradrenalina, jest neuroprzekaźnikiem w mózgu, który inicjuje adrenalinę, hormon podczas aktywacji reakcji na stres. Reakcja na stres jest na ogół samoregulująca, gotowa reagować na potencjalne zagrożenie, a następnie cofać się po zniesieniu zagrożenia. Gdy ktoś stale doświadcza stresu środowiskowego, jest to uważane za zagrożenie, które utrzymuje system reakcji na stres stale włączony. Ciągłe pozostawianie reakcji na stres tworzy dla organizmu niebezpieczny i potencjalnie zagrażający życiu stan. Proces ten zalewa organizm nadmiarem hormonów, podnosi ciśnienie krwi i podnosi poziom cukru we krwi, powodując wiele problemów fizycznych i psychicznych.
Dopamina, stres i ruch
Dopamina rządzi siłami motywacyjnymi i prędkością psychomotoryczną w ośrodkowym układzie nerwowym. W niektórych stresujących warunkach aktywność systemu reagowania na stres zapewni energię potrzebną do podjęcia wyzwania lub spontaniczności. „Focus”, czasopismo American Psychiatric Association, sugeruje, że podczas wydarzenia takiego jak sport, rola dopaminy i wyzwalacza reakcji na stres inicjuje pobudzanie aktywności, aby wykonać pracę, a następnie powrócić do poziomu wyjściowego lub normalnego, poziom spoczynku. Jednak stres środowiskowy, taki jak praca w pracy, która jest nieprzyjemna, poruszanie się w obraźliwych relacjach, obciążenie finansowe i podobnie przedłużające się wydarzenia mogą pozostawić włączony system reagowania na stres, przepracowany i obciążyć wszystkie inne układy organizmu.
Dopamina, stres i przetwarzanie myśli
Dopamina i nadmierne wydzielanie hormonów stresu mogą mieć różnorodny wpływ na funkcję przetwarzania myśli w mózgu. Ci, którzy są narażeni na chronicznie stresujące środowiska, mają tendencję do wykazywania deficytów pamięci, słabej koncentracji i niedostatecznego przepływu krwi do mózgu. Instytut Franklina sugeruje, że przewlekły stres i wyczerpanie dopaminy w zamian za zalewanie hormonów tworzy wewnętrzne środowisko idealne dla choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, choroby serca i raka, a także licznych chorób autoimmunologicznych, które mogą być niepełnosprawne.
Dopamina, stres i ich działanie
Deregulacja dopaminy obserwowana podczas reakcji na stres może wpływać na naszą zdolność do odczuwania przyjemności. Nadmiar stresu wyczerpuje naturalne zapasy dopaminy i powoduje falowanie pobliskich edorfin. Endorfiny są niezbędne, aby zapobiec bólowi i utrzymać dobry nastrój. Według Instytutu Franklina, w przypadku nieprawidłowego działania dopaminy i endorfin, drobne urazy mogą stać się poważnymi przeszkodami, a doznania bólu i nieszczęścia są zwiększone. Wcześniej cieszone zajęcia nie będą już przyjemnością.
Dopamina, stres i choroba autoimmunologiczna
Dzięki dopaminie pobudzającej uwalnianie hormonów stresu odpowiedź może szybko zmienić się z dobrej na złą. Jeśli organizm nie wróci do poziomu wyjściowego w spoczynku, długoterminowe konsekwencje aktywacji mogą zakłócić wszystkie procesy narządowe. „International Journal of Neuroscience” donosi, że kortyzol i inne hormony stresu prowadzą do przewlekłego stanu zapalnego i będą miały negatywny wpływ na skórę, układ krążenia, układ hormonalny i układ trawienny, pozostawiając ciało podatne na choroby takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i rak. Ponadto może prowadzić do problemów psychicznych związanych z lękiem, pobudzeniem, złością, deficytem uwagi, trudnościami w nauce, depresją, zaburzeniami snu i trwałą utratą pamięci.
