Dorsz atlantycki, zwany czasem skrodem lub siejemem, to zupełnie inna ryba niż dorsz pacyficzny, zwany także dorszem z Alaski, dorsza szarego lub dorsza prawdziwego. Chociaż oba rodzaje dorsza mają różne profile składników odżywczych, dorsz jest jedną z ryb o największej ilości białka na kalorię, zgodnie ze stroną internetową Ask Dr. Sears.
Kalorie i makroskładniki
3 uncja porcji gotowanego dorsza atlantyckiego dostarcza 81 kalorii, 19, 4 gramów białka i 0, 7 gramów tłuszczu, a także 47 miligramów cholesterolu, czyli 16 procent dziennej wartości. Ta sama ilość dorsza z Pacyfiku zawiera 72 kalorie, 15, 9 g białka i 0, 4 g tłuszczu, a także 48 miligramów cholesterolu. Ponieważ dorsz ma tak niską zawartość tłuszczu, nie jest dobrym źródłem tłuszczów omega-3, zapewniając jedynie około 134 miligramów tego niezbędnego tłuszczu na porcję, z 500 miligramów dziennie zalecanych przez Akademię Żywienia i Dietetyki.
B Zawartość witaminy
Witaminy z grupy B są jedynymi witaminami występującymi w znacznych ilościach w dorszu. Witaminy te są niezbędne dla zdrowego metabolizmu i funkcji układu nerwowego oraz pomagają utrzymać zdrowe włosy i skórę. Każda porcja dorsza atlantyckiego zapewnia 11 procent dziennej wartości lub DV dla niacyny, 12 procent DV dla witaminy B-6 i 15 procent DV dla witaminy B-12. Dorsz pokojowy zawiera więcej witaminy B-12, z 33 procentami DV na porcję, ale tylko 6 procent DV dla niacyny i witaminy B-6.
Fosfor i Selen
Podstawowymi minerałami dostarczanymi przez dorsza są fosfor, który jest potrzebny do tworzenia DNA i hemoglobiny w czerwonych krwinkach, oraz selen, który również pomaga w tworzeniu DNA i działa jako przeciwutleniacz w celu ograniczenia uszkodzenia komórek przez związki zwane wolnymi rodnikami. 3 uncja porcji atlantyckiego dorsza zawiera 12 procent DV dla fosforu i 46 procent DV dla selenu, podczas gdy ta sama ilość dorsza Pacific dostarcza 29 procent DV dla fosforu i 34 procent DV dla selenu.
Względy środowiskowe i bezpieczeństwa
Dorsz atlantycki to jeden z rodzajów owoców morza, który jest najmniej zanieczyszczony rtęcią, dzięki czemu nawet kobiety w ciąży mogą spożywać do 12 uncji tygodniowo. Dorsz z Pacyfiku może zawierać nieco wyższy poziom rtęci, więc kobiety w ciąży nie powinny spożywać więcej niż sześć porcji po 6 uncji miesięcznie. Jeśli chcesz wybrać najbardziej przyjazną dla środowiska opcję, unikaj dorsza pacyficznego złowionego w pobliżu Japonii lub Rosji, a dorsza atlantyckiego złowionego w Stanach Zjednoczonych lub Kanadzie, z wyjątkiem tego złowionego w Zatoce Maine, zaleca Monterey Bay Aquarium Seafood Watch.
