W ludzkim mózgu informacje muszą być przechowywane, aby nauka mogła się odbyć. Obszary mózgu, które są najważniejsze do nauki, to te związane z pamięcią. Inne kluczowe obszary obejmują regiony zaangażowane w przetwarzanie informacji z pięciu zmysłów oraz informacje o twoim ciele. Służą jako dane wejściowe do systemu pamięci. Psychologowie poznawczy dzielą pamięć na trzy kategorie: pamięć krótkotrwała, pamięć rutynowa oraz pamięć zdarzeń i faktów.
Pamięć robocza
Pamięć robocza, zwana także „pamięcią krótkotrwałą”, znajduje się w płatu czołowym, obszarze mózgu siedzącym za czołem z przodu każdej półkuli mózgowej. Pamięć robocza to zdolność do tymczasowego przechowywania i manipulowania informacjami potrzebnymi do wykonywania zadań poznawczych takich jak uczenie się, rozumowanie i rozumienie. Bierze udział w przetwarzaniu, przechowywaniu i odzyskiwaniu danych z pamięci długoterminowej.
W słynnym artykule zatytułowanym „Magiczna liczba siedem, plus lub minus dwa” George Miller, profesor psychologii z Princeton University, stwierdził, że pamięć robocza może przechowywać do dziewięciu przedmiotów przez krótki czas. Przedmiot jest kawałkiem informacji; na przykład cyfra, którą „przenosisz” odejmując.
Naukowcy uważają teraz, że pojemność pamięci roboczej jest bardziej ograniczona. Profesor psychologii Jeff Rouder z University of Missouri i jego kolega Nelson Cowan odkryli, że przeciętny człowiek może przechowywać w pamięci roboczej tylko trzy lub cztery elementy jednocześnie. Ludzie z dużą pamięcią roboczą polegają na „dzieleniu”, procesie grupującym elementy. Na przykład, jeśli znasz żargon internetowy, możesz trzymać 8-literową sekwencję „XOLOLSYS” w głowie, dzieląc ją na trzy pozycje „XO”, „LOL” i „SYS”.
Pamięć deklaratywna
Pamięć deklaratywna to ogólny termin na pamięć epizodyczną, która jest pamięcią zdarzeń, oraz pamięć semantyczna, która jest pamięcią reguł i informacji opartych na faktach. Pamięć deklaratywna jest przetwarzana i przechowywana w różnych obszarach układu limbicznego i korowego mózgu.
Badanie przeprowadzone przez neurobiologów Emily Malin i Jamesa McGaugh w Center for Neurobiology of Learning and Memory na University of California, Irvine, wykazało, że pojedyncza pamięć jest przetwarzana w trzech oddzielnych obszarach mózgu. Hipokamp, część układu limbicznego znajdująca się w dolnej części przyśrodkowej płata skroniowego, odpowiada za przetwarzanie pamięci w kontekście. Przednia kora obręczy, część kory mózgowej połączona z korą przedczołową, bierze udział w utrzymywaniu nieprzyjemnych wspomnień. Wreszcie ciało migdałowate, obszar podkorowy w kształcie migdału w przyśrodkowym płacie skroniowym, łączy ze sobą wspomnienia i inicjuje przechowywanie zarówno kontekstowych, jak i nieprzyjemnych informacji.
Znaczenie ciała migdałowatego w pamięci jest nowszym odkryciem. Profesor psychologii Michael Gabriel z University of Illinois Beckman Institute for Advanced Science and Technology i Amy Poremba z National Institute of Mental Health in Bethesda jednocześnie śledzili aktywność neuronów w kilku obszarach mózgu królików, których ciało migdałowate zostało czasowo wyłączone. W przeciwieństwie do królików z niezmienionym mózgiem, króliki z niepełnosprawnym ciałem migdałowatym nie były w stanie nauczyć się odróżniać tonów, które prowadzą do łagodnego szoku od tych, które tego nie zrobiły. Badanie pokazuje, że ciało migdałowate dzieli doświadczenia warte przechowywania od tych, które nie są oparte na znaczeniu emocjonalnym.
Pamięć proceduralna
Pamięć proceduralna to pamięć rutynowa oparta na rutynowych czynnościach, na przykład jazda na rowerze lub wiązanie butów. Ten rodzaj pamięci prawdopodobnie znajduje się w móżdżku lub małym mózgu, oddzielnej strukturze pod półkulami mózgu i przymocowanej do dolnej części mózgu.
Móżdżek może być również miejscem dla naszej kreatywności językowej. Naukowcy uważali, że pamięć o tworzeniu poprawnych gramatycznie zdań jest częścią pamięci deklaratywnej. Ale badanie przeprowadzone przez profesora psychologii Wiktora S. Ferreirę z University of California w San Diego i jego zespół wykazało, że amnezje, które mają upośledzenie pamięci deklaratywnej, ale nie upośledzają pamięci proceduralnej, mają niezwykłą zdolność twórczą. Odkrycie sugeruje, że nasze umiejętności językowe mogą być rodzajem „know-how”, a nie wyrafinowaną umiejętnością poznawczą.
