Cukrzyca jest zaburzeniem metabolicznym, w którym niewystarczająca produkcja hormonu insuliny lub oporność na jego działanie w organizmie może prowadzić do wysokiego poziomu cukru we krwi. Insulina jest potrzebna do dostarczenia cukru do komórek organizmu, gdzie jest wykorzystywana do wytwarzania energii. Kiedy cukier nie może dostać się do komórek, pozostaje we krwi na wysokim poziomie. Powikłania cukrzycy wynikają z długotrwałego narażenia na wysoki poziom cukru we krwi. Układ sercowo-naczyniowy, nerwowy, wzrokowy i moczowy są najczęściej dotknięte przewlekle wysokim poziomem cukru we krwi.
Układu sercowo-naczyniowego
Układ sercowo-naczyniowy obejmuje serce i naczynia krwionośne. Wysoki poziom cukru we krwi i podwyższone poziomy tłuszczu we krwi powszechnie występujące u osób z cukrzycą przyczyniają się do złogów tłuszczu zwanych płytkami na wewnętrznych ściankach naczyń krwionośnych, powodując stan zapalny. Prowadzi to do zmniejszenia przepływu krwi i stwardnienia naczyń krwionośnych zwanych miażdżycą. Wysoki poziom cukru we krwi powoduje również glikację, w której cukry łączą się z białkami, czyniąc je lepkimi. Dzieje się tak na białkach znajdujących się w naczyniach krwionośnych, co również powoduje zapalenie. Kiedy dzieje się to w sercu, może prowadzić do chorób sercowo-naczyniowych. Według raportu American Heart Association z 2016 r. 68 procent osób z cukrzycą w wieku powyżej 65 lat umiera z powodu chorób serca.
System nerwowy
Uszkodzenie nerwów zwane neuropatią cukrzycową jest powszechne u osób z cukrzycą. Objawy zwykle pojawiają się po kilku latach, ale mogą występować po zdiagnozowaniu cukrzycy, ponieważ choroba mogła pozostać niewykryta przez wiele lat. Cukrzycowe uszkodzenie nerwów zwane neuropatią obwodową występuje najczęściej w nogach i stopach. Według oświadczenia American Diabetes Association z 2005 r. Nawet 50 procent osób chorych na cukrzycę cierpi na neuropatię obwodową. Zwykle zaczyna się od drętwienia lub mrowienia, które prowadzi do utraty bólu i ciepła oraz zimnej percepcji stóp lub dłoni, co utrudnia wykrycie kontuzji. Inny rodzaj uszkodzenia nerwów, zwany autonomiczną neuropatią cukrzycową, wpływa na nerwy regulujące serce, naczynia krwionośne oraz układ trawienny i inne. Ten stan może prowadzić między innymi do problemów z ciśnieniem krwi, rytmem serca i trawieniem.
System wizualny
Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom podają, że w latach 2005–2008 28, 5% dorosłych chorych na cukrzycę w wieku 40 lat lub starszych miało retinopatię cukrzycową. Ta choroba oka jest spowodowana wysokim poziomem cukru we krwi, prowadzącym do uszkodzenia naczyń krwionośnych i wycieku płynu z czuciowej części oka zwanej siatkówką. Cukrzycowy obrzęk plamki jest powikłaniem retinopatii cukrzycowej, na którą ma wpływ ośrodek siatkówki, który odpowiada za szczegółowe widzenie. Warunki te mogą ostatecznie doprowadzić do ślepoty. Wysoki poziom cukru we krwi może również prowadzić do zwiększonego ryzyka zaćmy i jaskry. Te zaburzenia oka występują wcześniej i częściej u osób z cukrzycą, w porównaniu do osób bez tej choroby.
Układ moczowy
W 2011 r. CDC poinformowało, że cukrzyca była główną przyczyną niewydolności nerek u 44 procent osób z nowo zdiagnozowanym stanem. Wysoki poziom cukru we krwi może uszkodzić nerki. Rezultatem jest choroba znana jako nefropatia cukrzycowa, która może ostatecznie doprowadzić do niewydolności nerek. Wysoki poziom cukru we krwi początkowo uszkadza naczynia krwionośne w nerkach. W miarę postępu nefropatii cukrzycowej dochodzi do pogrubienia tkanki nerkowej i powstawania blizn. Gdy nerki są uszkodzone, nie mogą prawidłowo filtrować krwi. Powoduje to gromadzenie się odpadów i płynów we krwi oraz wyciek ważnych białek krwi do moczu.
