Tilapia i inne rodzaje ryb mogą być częścią zdrowej, zbilansowanej diety. Ryba jest bogatym źródłem białka i zdrowych dla serca kwasów tłuszczowych omega-3. Ma niską zawartość tłuszczów nasyconych i zapewnia szereg niezbędnych witamin i minerałów. Jednak niektóre osoby powinny ograniczyć ilość spożywanych ryb, aby zmniejszyć ich narażenie na zanieczyszczenia środowiska.
Obawy
Rtęć to naturalnie występujący metal, który jest przekształcany w metylortęć przez bakterie w oceanie i drogach wodnych. Prawie wszystkie rodzaje owoców morza zawierają śladowe ilości metylortęci. Jednak niektóre ryby gromadzą metylortęć na bardzo wysokich poziomach. Metylortęć jest łatwo wchłaniana przez ludzkie ciało i działa jak neurotoksyna, zakłócając pracę mózgu i układu nerwowego.
Grupy zagrożone
Narażenie na rtęć może być szczególnie niebezpieczne dla nienarodzonego dziecka lub małego dziecka, ponieważ układ nerwowy wciąż się rozwija. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków oraz Agencja Ochrony Środowiska doradzają wszystkim kobietom w wieku rozrodczym, aby unikały ryb o wysokiej zawartości rtęci. Kobiety w ciąży, matki karmiące i małe dzieci powinny również unikać ryb o wysokiej zawartości rtęci i spożywać wyłącznie ryby i skorupiaki o niższej zawartości rtęci.
Kwoty
Ryby, które gromadzą bardzo wysoki poziom metylortęci są na ogół dużymi drapieżnymi rybami oceanicznymi u szczytu łańcucha pokarmowego. Tilapia to mniejsza, szybko rosnąca i krótkotrwała ryba. W związku z tym tilapia ma niższy poziom metylortęci niż wiele innych ryb. Ludzie z grup wysokiego ryzyka mogą bezpiecznie cieszyć się dwoma 6 uncjami. porcje tilapia lub innych ryb o niskiej zawartości rtęci na tydzień.
Alternatywy
Inne rodzaje ryb o niskiej zawartości metylortęci to sardele, ryby maślane, sumy, krakacze, flądry, plamiaki, śledzie, barweny, okonie morskie, gładzice, łosoś, sardynki, shad, sole, pstrągi słodkowodne, sieje i witlinki. Wiele rodzajów skorupiaków ma niską zawartość metylortęci, takich jak ostrygi, przegrzebki, krewetki, kalmary, małże, kraby i raki. Skontaktuj się z lokalnymi władzami ds. Zdrowia, aby uzyskać informacje na temat bezpieczeństwa ryb, które sam złapiesz.
