Ptyalina jest enzymem, który jest częścią śliny i pomaga w trawieniu. Enzymy to związki, które pomagają przyspieszyć reakcje chemiczne. W przypadku śliny enzymy pomagają przyspieszyć reakcje, które rozkładają spożywany pokarm. Nawet zanim jedzenie dotrze do żołądka, zaczyna się rozkładać, a enzymy pomagają sprawnie przejść proces.
Funkcjonować
Ptyalina pomaga trawić, rozkładając skrobie i glikogeny, gdy dostają się do ust. Po pokryciu skrobi i glikogenu śliną, są one rozkładane na maltozę i glukozę - proste cukry, które mogą być łatwiej wykorzystane przez organizm. Po tym, jak ptyalina przyspiesza reakcję chemiczną, która rozkłada te cząsteczki, po prostu oddziela się od nich i wiąże się z innym zestawem cząsteczek. Ptyalinę można stosować wielokrotnie, a to pozwala nam nadal jeść skrobie i glikogen.
Dlaczego jest to ważne
Ptyalina jest ważna, ponieważ jest najbardziej wydajnym enzymem organizmu do rozkładania skrobi. Gdy skrobie opuszczają usta i wchodzą do żołądka, ptyalina jest niszczona przez kwasy żołądkowe. Pozostałe skrobie są w pewnym stopniu rozkładane przez kwasy żołądkowe, ale nie pozostają w żołądku na tyle długo, aby mogły zostać całkowicie rozbite. Dlatego ważne jest, aby dokładnie żuć skrobie i nie spiesz się, kiedy jesz. Im dokładniej żujesz skrobie, tym szybciej ptyalina może je rozbić.
Skrobie
Skrobie to zapasy energii tworzone przez rośliny podczas fotosyntezy. Skrobie występują w wielu różnych postaciach i są spożywane codziennie przez większość ludzi. Chleb, ryż, makaron, ziemniaki, kukurydza i pszenica to różne formy skrobi. Skrobie są ważne dla ludzi, ponieważ zaspokajają dużą część ich zapotrzebowania na energię.
Glikogen
Glikogen, podobnie jak skrobie, jest formą magazynowania energii. W przeciwieństwie do skrobi glikogen to energia zmagazynowana w mięśniach zwierząt. Większość ludzi ma stały zapas glikogenu z mięsa, które jedzą przez cały dzień. Doskonałymi przykładami popularnych form glikogenu są kurczak, wołowina i wieprzowina. Wątroby i mięśnie zwierząt zawierają najwyższe poziomy glikogenu, ponieważ są to miejsca przechowywania glikogenu w organizmie.
