Cebula to pyszne, pożywne jedzenie, które można spożywać na różne sposoby. Nawet osoby na diecie niskowęglowodanowej jedzą to warzywo, ponieważ ma ono dość mało węglowodanów. Jednak wielkość porcji cebuli powinna być ograniczona dla osób na diecie niskowęglowodanowej, w zależności od rodzaju spożywanej cebuli.
Wskazówka
Istnieje wiele rodzajów cebuli, a dokładna liczba węglowodanów dla każdego z nich jest inna. Jednak większość cebuli ma zwykle 7 lub 8 gramów węglowodanów w każdej 100-gramowej porcji.
Węglowodany w Cebuli
Cebulę zwykle uważa się za dość ubogą w węglowodany. Zapewniają od 2 do 6 procent dziennej wartości węglowodanów na każde 100 gramów (3, 5 uncji), jeśli przestrzegasz standardowej diety 2000 kalorii. Chociaż jest to mniej niż ilość w wielu innych warzywach, takich jak buraki i dynia piżmowa, cebula nie może być uważana za warzywo o niskiej zawartości węglowodanów dla osób na diecie niskowęglowodanowej.
Istnieje wiele różnych rodzajów cebuli, takich jak czerwona cebula, żółta cebula, dymka, słodka cebula i szalotka. Wszystkie te cebule zawierają różne ilości witamin i minerałów, ale na ogół zawierają od 7 do 8 gramów węglowodanów na każde 100 gramów.
Ilość błonnika zmienia się zasadniczo: Na przykład 100-gramowa porcja słodkiej cebuli zawiera mniej niż 1 gram błonnika; w przeciwieństwie do tej samej porcji szalotki zawiera 3, 2 grama błonnika.
Zasadniczo uważa się, że cebula ma niską zawartość błonnika i nie jest bardzo sycąca. Są jednak bardzo pożywne, co oznacza, że powinieneś je spożywać, nawet jeśli musisz to robić z umiarem, gdy przestrzegasz diety niskowęglowodanowej.
Diety o niskiej zawartości węglowodanów i błonnik
Jeśli jesteś na diecie niskowęglowodanowej, oczywiście chcesz ograniczyć dzienne spożycie węglowodanów. Nie jest to jednak takie proste. Chociaż musisz wybierać produkty o niskiej zawartości węglowodanów, powinieneś jednocześnie wybierać produkty o wysokiej zawartości błonnika. Cebula zwykle nie jest uważana za bogatą w błonnik, w przeciwieństwie do wielu innych warzyw o niskiej zawartości węglowodanów.
Według Food and Drug Administration, błonnik jest niezbędną częścią diety i korzystnie wpływa na układ trawienny. Większość ludzi, którzy jedzą średnio 2000 kalorii, powinna spożywać co najmniej 25 gramów błonnika dziennie. Diety o niskiej zawartości węglowodanów, takie jak Atkins i dieta ketogenna, również to zauważają, dlatego ograniczenie węglowodanów w tych dietach opiera się na węglowodanach netto.
Węglowodany netto można obliczyć, biorąc całkowitą liczbę węglowodanów i odejmując ilość błonnika. Odejmujesz również alkohole cukrowe podczas obliczania węglowodanów netto.
Jedzenie cebuli na diecie niskowęglowodanowej
Ponieważ cebule są różne, musisz obliczyć węglowodany netto dla każdego rodzaju cebuli, aby sprawdzić, czy nadaje się ona do diety niskowęglowodanowej. Diety o niskiej zawartości węglowodanów mogą wymagać od Ciebie spożywania zaledwie 20 węglowodanów netto dziennie lub nawet 100 węglowodanów netto dziennie.
Nie ma warzyw o niskiej zawartości węglowodanów z zerową zawartością węglowodanów netto, ale wiele produktów roślinnych zawiera mniej niż 1 gram węglowodanów netto na porcję, a nawet zaledwie 0, 1 grama. Zazwyczaj warzywa o niskiej zawartości węglowodanów zawierają mniej niż 6 węglowodanów netto na porcję (1/2 szklanki).
Wiosenną cebulę można uznać za odpowiednią do diety niskowęglowodanowej, ponieważ zawierają 7, 3 g węglowodanów, z których 2, 6 g pochodzi z błonnika. Oznacza to, że dostarczają 4, 7 g węglowodanów netto w każdej 100-gramowej porcji.
Natomiast szalotki nie są tak naprawdę uważane za warzywa o niskiej zawartości węglowodanów. Z 16, 8 gramami węglowodanów na każde 100 gramów i tylko 3, 2 gramów pochodzących z błonnika, węglowodany netto na 100 gramów szalotki wynoszą łącznie 13, 6 gramów.
Posiłki Nisko Węglowodanowe Z Cebulą
Silny smak cebuli sprawia, że jest to dobry wybór dla osób na diecie niskowęglowodanowej, niezależnie od zawartości węglowodanów. Cebula ma bardzo mocny smak, co oznacza, że nawet 1 łyżka stołowa (od 6 do 10 gramów, w zależności od rodzaju cebuli) może dodać znaczną ilość smaku do każdego posiłku.
Podczas gdy nie spożyjesz 100 gram szalotki na diecie niskowęglowodanowej, 2 łyżki (20 gramów) zapewniają 3, 4 węglowodanów netto i dużo smaku. Inną alternatywą jest oszczędne stosowanie proszku cebulowego, dzięki czemu można spożywać inne pokarmy o wysokiej zawartości błonnika i niższej zawartości węglowodanów.
Jeśli jesteś na diecie niskowęglowodanowej i lubisz jeść cebulę, możesz łatwo użyć ich do sałatek, frytek i zup. Są one również powszechnie stosowane do aromatyzowania mięsa, a nawet można ich używać do tworzenia krążków cebuli przyjaznych dla ketosów.
Korzyści z jedzenia cebuli
Cebula jest dobrym źródłem różnorodnych składników odżywczych i dostarcza niewielkich ilości prawie każdej witaminy i minerału. Istnieje jednak wiele różnic żywieniowych między głównymi składnikami odżywczymi w cebuli. Na przykład 100 gramów (3, 5 uncji) dymki zawiera:
- 16 procent dziennej wartości (DV) dla kwasu foliowego (witamina B9)
- 21 procent DV dla witaminy C.
- 173 procent DV dla witaminy K.
- 9 procent DV dla miedzi
- 1, 8 g białka
100-gramowa porcja żółtej cebuli ma:
- 12 procent DV dla witaminy B6
- 21 procent DV dla witaminy C.
- 18 procent DV dla witaminy K.
- 1 gram białka
100-gramowa porcja szalotki dostarcza najwięcej składników odżywczych:
- 5 procent DV dla witaminy B1 (tiamina)
- 6 procent DV dla witaminy B5
- 20 procent DV dla witaminy B6
- 9 procent DV dla witaminy B9 (folian)
- 9 procent DV dla witaminy C.
- 7 procent DV dla żelaza
- 7 procent DV dla potasu
- 5 procent DV dla magnezu
- 5 procent DV dla fosforu
- 13 procent DV dla manganu
- 2, 5 g białka
Cebula jest również znana ze swoich przeciwutleniaczy. Czerwona cebula ma więcej przeciwutleniaczy w porównaniu do innych cebuli, na przykład białej cebuli i żółtej cebuli.
Uważa się również, że mają szereg korzystnych właściwości, które wykraczają poza ich wartość odżywczą, takich jak właściwości przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwpasożytnicze. Uważa się, że pozytywnie wpływają na zdrowie układu sercowo-naczyniowego, płuc, kości i oczu.
