Wskaźnik masy ciała (BMI) jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem stanu masy ciała. Pomiary BMI między 18, 5 a 24, 9 pokazują normalną wagę, podczas gdy BMI powyżej 25 wskazuje na nadwagę. Gdy wartość BMI przekroczy 30, twój status masy jest uważany za klinicznie otyłego. Wysokie pomiary BMI zostały skorelowane ze zmniejszonymi poziomami sprawności fizycznej, w tym obniżeniem VO2 max.
VO2 Max jako wskaźnik sprawności
VO2 max jest wskaźnikiem ogólnej sprawności fizycznej i obejmuje aspekty wydolności oddechowej, zdrowia układu krążenia i sprawności mięśni. Spadek wydajności dowolnego z tych systemów spowoduje zmniejszenie pomiaru VO2 max. VO2 max jest miarą maksymalnej ilości tlenu, którą twoje ciało może zużyć podczas maksymalnego obciążenia pracą. Zdolność układu oddechowego do przyjmowania dużych ilości powietrza oraz zdolność serca i naczyń krwionośnych do transportu tlenu z płuc do mięśni przyczyniają się do osiągnięcia VO2 max.
BMI i VO2 Max
Według wielu badań naukowych opublikowanych w „Journal of Sports Medicine and Physical Fitness”, wysokie pomiary BMI są powiązane z obniżonymi wartościami VO2 max. Rola BMI w zmniejszaniu VO2 max związana jest ze zmianami wydolności oddechowej i wytrzymałości sercowo-naczyniowej.
BMI i funkcja oddechowa
Badania opublikowane w czasopiśmie „Chest” wykazały związek między wzrostem pomiarów BMI a upośledzeniem funkcji płuc. Kiedy BMI osiąga 30, minimalna klasyfikacja otyłości, funkcjonalna pojemność resztkowa płuc zmniejsza się o 25 procent, a objętość rezerw wydechowych zmniejsza się o ponad 50 procent. Chociaż te dwa pomiary funkcji płuc nie są silnie zaangażowane w normalne oddychanie, drastycznie ograniczają zdolność płuc do osiągnięcia maksymalnej pracy i skutkują obniżeniem wartości maksymalnych VO2.
BMI i funkcja sercowo-naczyniowa
Zwiększone poziomy BMI były również związane ze spadkiem wydajności układu sercowo-naczyniowego. W czasopiśmie „Journal of Sports Science and Medicine” naukowcy powiązali wysokie pomiary BMI ze spadkami w kilku pomiarach czynności układu sercowo-naczyniowego, które upośledzają wytrzymałość układu sercowo-oddechowego. Ponownie, chociaż spadki te nie będą nadmiernie ograniczać normalnej aktywności, zmniejszą wydajność na maksymalnych poziomach, a zatem przyczynią się do obniżenia VO2 max.
