Niezależnie od tego, czy jemy słodki pokarm, czy zwykły chleb, ciało rozkłada je i przekształca w glukozę lub zwykły cukier, ponieważ ciało wykorzystuje przede wszystkim tę formę energii. U diabetyków w organizmie brakuje insuliny wystarczającej do wchłonięcia glukozy we krwi lub w ogóle nie reaguje na insulinę. Poziom glukozy u diabetyków może się gromadzić i powodować komplikacje zdrowotne.
Insulina u osób bez cukrzycy
Insulina, hormon produkowany i wydzielany przez komórki beta w trzustce, odgrywa szczególną rolę w regulacji poziomu glukozy we krwi. Gdy poziom glukozy we krwi wzrośnie powyżej normalnego stężenia, organizm reaguje wydzielaniem insuliny, co odgrywa znaczącą rolę w przemieszczaniu transportera glukozy Glut4 obok komórek w celu absorpcji glukozy, dzięki czemu organizm może wykorzystać ją do energii. Według National Diabetes Information Clearinghouse lub NDIC normalny poziom glukozy we krwi osób bez cukrzycy wynosi od 70 do 120 mg / dl przed posiłkiem. Po posiłku poziom glukozy we krwi powinien wzrosnąć, ale powinien wrócić do normalnego zakresu jedną lub dwie godziny później.
Insulina u osób z cukrzycą typu 1
Osoba z cukrzycą typu 1 ma dysfunkcyjne komórki beta, ponieważ według układu NDIC „układ odpornościowy zaatakował je i zniszczył”, dlatego organizm nie może wytwarzać insuliny. Kiedy cukrzyca typu 1 zapomina o zastrzyku insuliny lub nie otrzymuje wystarczającej ilości insuliny, zjedzenie posiłku może znacznie podnieść poziom cukru we krwi, wywołując w ten sposób hiperglikemię.
Insulina u osób z cukrzycą typu 2
NDIC wyjaśnia, że osoby z cukrzycą typu 2 zaczynają od normalnych funkcjonalnych komórek beta trzustki, ale z czasem komórki tłuszczowe, mięśniowe i wątrobowe nie mogą już odpowiednio reagować na insulinę. Aby przywrócić normalny poziom glukozy we krwi, komórki beta wytwarzają nadmiar insuliny. Jednak komórki beta ostatecznie stracą swoją wydajność i nie będą w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny, co spowoduje jej niedobór. Podobnie jak u osób z cukrzycą typu 1, cukrzyca typu 2, która nie otrzymuje wystarczającej ilości insuliny, rozwija hiperglikemię po zjedzeniu posiłku.
Objawy hiperglikemii
American Diabetes Association (ADA) wymienia następujące objawy hiperglikemii: wielomocz, tendencja do oddawania moczu przez cały czas; glikozuria, nadmiar cukru w moczu; i polidypsja, częste pragnienie. Wielomocz występuje, gdy duża ilość wody dostaje się do kanalików nerkowych z powodu dużej obecności cząsteczek glukozy. Woda w kanalikach nerkowych ostatecznie wydala się z moczem. Ponieważ diabetycy tracą tyle wody, przez cały czas czują się odwodnieni i spragnieni.
Problemy związane z hiperglikemią
ADA ostrzega, że osoba z hiperglikemią, która nie otrzymuje odpowiedniego leczenia, może rozwinąć poważne komplikacje zdrowotne. Kiedy w organizmie nie ma wystarczającej ilości insuliny, komórki nie mogą wykorzystać glukozy na energię, dlatego w ostateczności używają tłuszczu, a następnie mięśni. Rozkład tłuszczów powoduje powstanie produktu ubocznego, ketonów, które organizm usuwa z moczem, ale nadmiar ketonów ostatecznie gromadzi się w tkankach i krwiobiegu, co prowadzi do stanu zwanego kwasicą ketonową lub śpiączki cukrzycowej. Ten stan może powodować duszność, skrajnie suche usta, nudności i wymioty.
