Chłoniaki to nowotwory białych krwinek zwane limfocytami, częścią układu odpornościowego organizmu. W chłoniaku limfocyty przekształcają się w komórkę rakową i gromadzą się w węzłach chłonnych i układzie limfatycznym, gdzie wypierają normalne limfocyty. Dwa główne rodzaje chłoniaków to chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Chłoniaki Hodgkina i nieziarnicze wpływają na różne limfocyty, więc opcje leczenia i przebieg choroby mogą się różnić.
Rodzaje komórek
W chłoniaku Hodgkina w krwioobiegu i węzłach chłonnych występuje określony typ komórki zwany komórką Reeda-Sternberga. Komórki Reeda-Sternberga, nazwane tak od naukowców, którzy je odkryli, są dużymi komórkami z dwoma jądrami łatwo widocznymi pod mikroskopem. Chłoniak nieziarniczy nie zawiera tych komórek, ale może mieć wiele różnych komórek nowotworowych, które mają różne cechy, w zależności od konkretnego podtypu chłoniaka nieziarniczego.
Epidemiologia
Według Towarzystwa Leukemii i Chłoniaków w 2009 r. Około 148 460 osób żyło z chłoniakiem Hodgkina w USA, a około 452, 720 osób miało chłoniaka nieziarniczego. Częstość występowania chłoniaka Hodgkina jest większa u mężczyzn, podczas gdy chłoniak nieziarniczy występuje częściej u kobiet.
Przyczyny
Dokładne przyczyny zarówno chłoniaka Hodgkina, jak i chłoniaka nieziarniczego są nadal nieokreślone, ale mogą występować pewne skojarzenia i czynniki ryzyka, w tym zakażenie wirusem HIV, mononukleoza lub wirus limfocytotropowy ludzkich komórek T. Dziedziczona podatność jest również możliwa, ponieważ od czasu do czasu można zobaczyć grupowanie rodziny. Zakażenia związane z chłoniakiem nieziarniczym obejmują wirusa Epsteina-Barra, HIV, ludzkiego wirusa limfotropowego T i Helicobacter pylori.
Cechy kliniczne i diagnoza
Oprócz obecności komórek Reeda-Sternberga w chłoniaku Hodgkina inne objawy kliniczne różnią się między tymi dwoma typami. Chłoniak Hodgkina ma tendencję do ograniczania się do jednego węzła chłonnego w ciele i stamtąd rozprzestrzenia się do krwioobiegu, podczas gdy w chłoniaku nieziarniczym rak występuje w wielu różnych węzłach chłonnych, zgodnie z instrukcjami Merck. Chłoniak Hodgkina rozprzestrzenia się również w bardziej zorganizowany sposób niż chłoniak nieziarniczy i często nie obejmuje innych obszarów ciała. Dlatego chłoniak Hodgkina jest często łatwiejszy do leczenia niż chłoniak nieziarniczy.
Leczenie
Leczenie chłoniaka zależy nie tylko od rodzaju, ale także od stadium choroby, kiedy zostanie wykryty. Według Nemours Foundation radioterapia i chemioterapia są stosowane w leczeniu obu rodzajów, ale chemioterapia jest podstawową opcją leczenia chłoniaka nieziarniczego. Pacjenci z chłoniakiem Hodgkina mogą być również leczeni chirurgicznie lub przeszczepem komórek krwiotwórczych. Pacjenci z chłoniakiem nieziarniczym mogą być leczeni zarówno chemioterapią, jak i radioterapią, a nie tylko jednym z dwóch zabiegów. Mogą również być leczeni przeciwciałami monoklonalnymi anty-CD20 lub przeszczepem komórek krwiotwórczych.
