Poruszając się po kuchni podczas przygotowywania posiłków, ważne jest, aby znać różnicę między składnikami o podobnych nazwach. Szafran i szafran mogą nosić podobne pseudonimy, ale mają bardzo różne zastosowania w kuchni. Krokosz jest ceniony za olej, który można stosować do gotowania potraw na wysokich temperaturach. Z drugiej strony szafran jest cennym i cenionym piętnem kwitnącej rośliny krokusowej.
Krokosz Wykorzystuje
Krokosz barwierski to roślina jednoroczna uprawiana przede wszystkim na olej w nasionach. Inne zastosowania dla krokosza barwierskiego obejmują komercyjne nasiona ptaków i mączki nasienne do zastosowań w przemyśle spożywczym. Kwiaty rośliny były tradycyjnie wykorzystywane do produkcji czerwonych i żółtych barwników do odzieży i przygotowywania posiłków. Ostatnie badania sugerują, że dzienna dawka oleju z krokosza barwierskiego może pomóc zmniejszyć ryzyko chorób serca.
Olej szafranowy
Olej szafranowy jest dostępny w dwóch różnych formułach: wielonienasycony i jednonienasycony. Jednonienasycona odmiana jest bezwonna i bezbarwna o bardzo wysokiej temperaturze zapłonu, dzięki czemu idealnie nadaje się do smażenia potraw w wysokich temperaturach. Wielonienasycona odmiana jest również bezbarwna i bezwonna, ale jest znacznie delikatniejsza niż jednonienasycone rodzeństwo. Aby zachować świeżość i integralność jednonienasyconego oleju, przechowuj go w chłodnym, ciemnym miejscu. Olej wielonienasycony należy przechowywać w lodówce.
Szafran
Szafran to wieloletnie zioło rośliny Crocus sativus. Uprawia się go komercyjnie w Hiszpanii, Grecji, Turcji, Indiach, Francji, Włoszech i Chinach. Szafran jest w rzeczywistości piętnem kwiatu rośliny, przy czym każdy kwiat ma tylko trzy delikatne czerwone pasma. Szafran jest najdroższym ziołem pod względem masy, ponieważ jest zbierany ręcznie.
Szafran jako przyprawa
Szafran można kupić w całości lub w ziemi i najlepiej uzyskać w małych ilościach. Można go dodawać do żywności na kilka różnych sposobów. Nitki szafranu można namoczyć w wodzie, winie lub bulionie, a następnie wlać do naczynia przez płyn. Nitki mogą być również lekko opiekane, mielone na proszek, a następnie dodawane do żywności. Niektóre przepisy wymagają kruszenia wątków i dodawania ich bezpośrednio do naczynia.
