Siarkowodór jest toksyczną substancją wytwarzaną głównie podczas procesów przemysłowych. Oddychanie gazowym siarkowodorem może powodować duszność, a nawet śmierć. Małe ilości siarkowodoru są również wytwarzane przez bakterie w jelitach po trawieniu niektórych pokarmów. Niska ekspozycja może osłabić apetyt i z czasem powodować bóle głowy. Narażenie ze strawionego pokarmu prawdopodobnie nie wystarcza, aby spowodować poważne skutki uboczne, ale może przyczyniać się do nieprzyjemnych zapachów podczas oddawania gazu.
Bezpieczne poziomy
Według Światowej Organizacji Zdrowia kilka produktów spożywczych i napojów może zawierać siarczki. Siarkowodór jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego, a większość jest przetwarzana przez wątrobę i wydalana przez nerki lub płuca. Ilości obecne w większości produktów spożywczych są uważane za zbyt niskie, aby wywoływać znaczące efekty. Dla porównania, wydaje się, że doustna dawka 250 miligramów na kilogram masy ciała nie powodowała szkód u szczurów po czternastu pełnych tygodniach ekspozycji.
Pakowane mięso
Gotowana wołowina ma około 0, 6 mg siarkowodoru na funt, a gotowana jagnięcina ma prawie 0, 9 miligrama na funt. Niektóre aminokwasy zawierają siarkę, więc stężenie siarkowodoru jest zwykle wyższe w mięsie pakowanym beztlenowo. Szczelne opakowanie zapobiega uwalnianiu tego związku do powietrza podczas przechowywania. Cysteina i metionina to dwa aminokwasy, które zawierają siarkę i przyczyniają się do poziomów siarkowodoru. Białka zwierzęce zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, więc wszelkie pakowane produkty mięsne będą miały niewielkie ilości siarkowodoru.
Nabiał i produkcja
Podgrzane produkty mleczne, takie jak mleko odtłuszczone, mogą zawierać około 3 miligramów siarkowodoru na galon. Śmietanka ma nieco ponad dwukrotnie więcej, głównie dlatego, że siarczek dimetylu jest czasem dodawany podczas przetwarzania śmietany. Ten związek siarki można również dodawać do galaretki, sody i słodyczy w ramach procesu produkcyjnego. Siarczek dimetylu można przekształcić w siarkowodór w miarę degradacji żywności lub jej trawienia.
Zwykłe spożycie
Woda pitna może również zawierać śladowe ilości siarkowodoru, ale więcej niż 0, 2 miligrama na galon wytworzy wykrywalny smak i zapachy. Jeśli woda pitna miała gdzieś niebezpieczny poziom siarkowodoru, prawdopodobnie nie chcesz jej pić z powodu zapachu. W Wielkiej Brytanii średnie spożycie siarkowodoru z żywności i wody szacuje się na 1, 7 miligrama na dzień. Jeśli martwisz się tą substancją, unikaj przetworzonej żywności i ogranicz spożycie mięsa. Możliwe, że twoje ciało będzie w stanie poradzić sobie z normalnymi ilościami już obecnymi w diecie.
