Leki zwiotczające mięśnie to grupa leków najczęściej przepisywanych na skurcze i ból. Mogą to być przyczyny stanów mięśniowo-szkieletowych, takich jak napięcia mięśni, bóle głowy związane z napięciem, fibromialgia i zespół bólu mięśniowo-powięziowego.
Są one również stosowane w spastyczności z powodu stanów neurologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane i porażenie mózgowe. Bądź świadomy skutków ubocznych środków zwiotczających mięśnie, ponieważ mogą one wpływać na trening lub powodować, że ćwiczenia są niebezpieczne.
Przeciwskurczowe i przeciwskurczowe
Istnieją dwa rodzaje środków rozluźniających mięśnie: przeciwskurczowe i przeciwskurczowe. Leki zwiotczające przeciwskurczowe stosuje się w leczeniu skurczów mięśni spowodowanych schorzeniami układu mięśniowo-szkieletowego, takimi jak ból krzyża.
Najczęściej przepisywane leki przeciwskurczowe to Flexeril, Soma, Skelaxin, Robaxin, Norflex, Zanaflex i Valium. Przeciwspastyczne środki zwiotczające stosuje się w leczeniu spastyczności spowodowanej stanami neurologicznymi, takimi jak porażenie mózgowe.
Do najczęściej przepisywanych środków przeciwspastycznych należą Dantrium i Lioresal.
Relaksatory mięśni i ćwiczenia
Chociaż w literaturze nie ma zbyt wiele informacji na temat stosowania środków zwiotczających mięśnie po treningu lub podczas ćwiczeń, nie powinien on mieć większego znaczenia. Najczęstszym działaniem niepożądanym zwiotczających mięśnie jest senność.
Ćwiczenia z sennością mogą być niebezpieczne podczas korzystania ze sprzętu do ćwiczeń, takiego jak bieżnie, i mogą prowadzić do obrażeń. Senność może również zmniejszać efektywność treningu, powodując wczesne zmęczenie.
Inne działania niepożądane zwiotczające mięśnie, takie jak zawroty głowy i przejściowa utrata wzroku, mogą okazać się równie niebezpieczne podczas ćwiczeń. Może to wpływać na równowagę i potencjalnie powodować obrażenia głowy.
Ekspertyza dotycząca NLPZ
Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych zaleca stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub NLPZ jako modulacji pierwszego rzutu w przypadku chorób układu mięśniowo-szkieletowego.
AARP zaleca, aby każdy w wieku powyżej 65 lat nie przyjmował NLPZ, ponieważ może to zwiększyć niestrawność, wrzody i krwawienie z żołądka.
Tylko do krótkotrwałego użytkowania
Leki zwiotczające mięśnie są wskazane tylko do krótkotrwałego stosowania i nie powinny być stosowane dłużej niż dwa tygodnie w ostrych schorzeniach układu mięśniowo-szkieletowego. Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, interakcji leków i uzależnienia środki zwiotczające mięśnie nie powinny być stosowane same w leczeniu ostrych schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego.
Powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami leczenia, takimi jak niesteroidowe leki przeciwzapalne; lub użyj środków zwiotczających mięśnie przed fizykoterapią.
Skutki uboczne zwiotczających mięśnie
Niektóre środki rozluźniające mięśnie, takie jak Flexeril, mają większe właściwości uspokajające niż inne, takie jak Skelaksyna. Dopóki nie dowiesz się, jak twoje ciało reaguje na rozluźnienie mięśni, nie powinieneś ćwiczyć, prowadzić ani obsługiwać ciężkich maszyn.
Porozmawiaj z lekarzem, aby ustalić, czy ćwiczenia są odpowiednie dla Ciebie, jeśli przyjmujesz te leki. Inne potencjalne działania niepożądane zwiotczających mięśnie mogą obejmować podrażnienie układu pokarmowego, odbarwienie moczu, depresję oddechową, zawroty głowy i suchość w jamie ustnej.
