Odkrycie nowego warzywa może od razu zapewnić inspirację w kuchni. Czasami musisz dosłownie kopać głęboko. Korzeń selera, znany również jako seler korzeniowy, jest jadalnym warzywem korzeniowym o białawo-brązowym kolorze i smaku przypominającym seler i pietruszkę. Możesz kupić to bulwiaste warzywo w supermarkecie, aby dodać odrobinę świeżego smaku do swojego gotowania.
Odżywianie surowego korzenia selera
Pod warunkiem, że pokroisz go cienko, aby uniknąć obezwładnienia smaku, korzeń selera nadaje się do jedzenia na surowo w potrawach takich jak sałatki. Jedna szklanka surowego warzywa ma 66 kalorii, 2, 3 grama białka, 0, 5 grama tłuszczu, 14, 4 grama węglowodanów i 2, 8 grama całkowitego błonnika pokarmowego, zgodnie z amerykańską Departamentem Rolnictwa National Nutrient Database. Zawartość błonnika jest szczególnie cenna, ponieważ dorośli powinni spożywać około 30 gramów błonnika w codziennej diecie.
Odżywianie korzenia selera
Prostym sposobem na ugotowanie korzenia selera jest ugotowanie go, a następnie dodanie do zup i sosów, a nawet pokrojenie go w puree ziemniaczane. Gotowanie warzywa zmienia nieznacznie jego wartość odżywczą. Jedna filiżanka gotowanego korzenia selera ma 42 kalorie, 1, 5 grama białka, 0, 3 grama tłuszczu, 9, 1 grama węglowodanów i 1, 9 grama całkowitego błonnika pokarmowego, zgodnie z USDA.
Minerały i Witaminy
Minerały i witaminy w surowym lub gotowanym korzeniu selera różnią się nieznacznie. W swojej surowej postaci warzywo dostarcza 67 miligramów wapnia, 468 miligramów potasu i 156 miligramów sodu na filiżankę. Ta sama ilość zawiera 12, 5 miligrama witaminy C. Po ugotowaniu 1 szklanka zawiera 40 miligramów wapnia, 268 miligramów potasu, 95 miligramów sodu i 5, 6 miligramów witaminy C.
Pomiń sól podczas gotowania
Chociaż może cię kusić, aby to zrobić ze względu na smak, unikaj dodawania soli do wody podczas gotowania warzyw. USDA zauważa, że 1 szklanka gotowanego, solonego korzenia selera zawiera 460 miligramów sodu. Ta ilość jest wysoka, biorąc pod uwagę, że twoje dzienne spożycie sodu powinno wynosić poniżej 1500 miligramów. Jeśli spożycie sodu jest stale wysokie, istnieje ryzyko rozwoju wysokiego ciśnienia krwi.
