Biegacze długodystansowi i sprinterzy mają jedną wspólną cechę - starają się wygrywać wyścigi. Fizycznie są kompletnymi przeciwieństwami. Biegacze długodystansowi są szczupli, co najlepiej nadaje się do pokrycia terenu. Sprinterzy są potężnie zbudowani i wybuchowo szybcy do krótszych odcinków. Dwaj biegacze różnią się prędkością i typem nadwozia.
Wysokość
Ogólnie rzecz biorąc, najlepsi biegacze długodystansowi są wysocy. Mają długie ramiona, które pompują dla dodatkowej mocy. Dystansowcy mają również długie nogi, które pozwalają na większy krok. Pokonanie większej ilości terenu za pomocą mniejszej liczby kroków sprawia, że biegacz dystansowy do linii mety jest szybszy. Sprinterzy zazwyczaj są mniejsi niż biegacze dystansowi. Krótsze nogi są korzystne dla szybkiego budowania prędkości.
Waga
Biegacze długodystansowi noszą jak najmniejszą wagę. Wyścigi obejmujące milę lub więcej wymagają siły i wytrzymałości. Przenoszenie zbyt dużej masy stanowi obciążenie dla biegaczy na dystans i spowalnia prędkość. Biegacze na dystans stale spalają kalorie podczas treningów i zawodów, więc nadmierne przybieranie na wadze rzadko stanowi problem. Sprinterzy mają większą wagę, a większość z nich to mięśnie. Cięższy pozwala sprinterowi biegać z większą mocą. Dodatkowa waga pomaga również sprinterom przecinać wiatr.
Masa mięśniowa
Biegacze długodystansowi rozwijają długie, szczupłe mięśnie, szczególnie w dolnej części ciała. Sprinterzy mają grube mięśnie. Mocne uda i łydki pomagają sprinterowi wyskoczyć z linii startu. Sprinterzy mają również silne tułów. Mocne ramiona pompują i zapewniają maksymalną prędkość i moc, jednocześnie wspomagając równowagę. Biegacze długodystansowi polegają na treningu aerobowym, aby przygotować się do wyścigów. Sprinterzy również trenują aerobik, ale podnoszą ciężary, aby dodać mięśni.
Ryzyko fizyczne
Biegacze długodystansowi i sprinterzy prowadzą zupełnie inne wyścigi. Mają także różne ryzyko obrażeń. Biegacze długodystansowi często są odsunięci na bok od złamań stresowych, szyn goleni i skurczów mięśni, produktu ubocznego odwodnienia, który może wystąpić podczas biegania długich wyścigów, takich jak maratony. Sprinterzy muszą uważać na pociągnięcia mięśni i ścięgien ścięgnistych, które występują przy szybkim przyspieszaniu. Biegacze długodystansowi i sprinterzy są podatni na kontuzje kostek, kolan i pleców, które mogą być spowodowane zbyt dużym treningiem i współzawodnictwem.
