Rtęć, znana również jako metylortęć, jest zwykle nieunikniona podczas jedzenia większości rodzajów ryb, w tym tuńczyka. Substancja tworzy się w wodzie w reakcji z określonymi rodzajami bakterii. Podczas pływania tuńczyka ich ciała pochłaniają rtęć z wody. Twój system powinien być w stanie samodzielnie wypłukać nadmiar rtęci. Ale jeśli doświadczasz efektów ubocznych rtęci, szkody są nieodwracalne. Dopóki przestaniesz jeść tuńczyka i inne produkty zawierające rtęć, nasilenie problemów nie powinno się pogorszyć.
Utrata niektórych zmysłów
Rtęć może gromadzić się we krwi przez dłuższy czas. Jeśli stale spożywasz tuńczyka bogatego w rtęć, możesz stopniowo zacząć mieć problemy z widzeniem lub słuchem. Możesz mieć problemy z ustawieniem ostrości, widzieć rozmyte obiekty lub z trudem słyszeć kogoś rozmawiającego z tobą z bliskiej odległości. Ponieważ rtęć nadal się gromadzi, w skrajnych przypadkach możesz stać się całkowicie ślepy lub głuchy.
Problemy neurologiczne
Gdy poziom rtęci wzrasta, jeśli regularnie spożywasz tuńczyka, możesz zacząć zauważać pewne nieprawidłowości neurologiczne. Możesz stracić koordynację, mieć trudności z chodzeniem i mieć bardzo napięte mięśnie i sztywne stawy. Objawy czasami pojawiają się po jednej stronie ciała lub tylko w jednej ręce lub nodze. Są to znaki ostrzegawcze porażenia mózgowego, grupy zaburzeń mózgu i układu nerwowego. W zależności od dokładnej diagnozy niektóre rodzaje porażenia mózgowego są związane z napadami, trudnościami w uczeniu się, trudnościami w mówieniu, nieregularnym oddychaniem, nietrzymaniem moczu i problemami ze słuchem lub wzrokiem.
Problemy wzrostu
W okresach szybkiego wzrostu, takich jak ciąża, niemowlęctwo lub dzieciństwo, rtęć budzi ogromne obawy. Rtęć może hamować podział komórkowy, co prowadzi do zatrzymania wzrostu komórek. Problemy z rozwojem neurologicznym i wzrostem mózgu mogą powstawać u rosnącego płodu lub dziecka. W rezultacie twój maluch może mieć wyjątkowo małą głowę i być może opóźnienie intelektualne.
Tuńczyk w twojej diecie
Prawie wszystkie rodzaje tuńczyka zawierają pewien poziom rtęci. Ale biały tuńczyk biały ma zwykle trzy razy więcej rtęci niż tuńczyk w puszkach. Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska zaleca ograniczenie się do nie więcej niż 6 uncji tuńczyka albakora tygodniowo. Poziom rtęci w świeżo złowionym steku z tuńczyka zależy od tego, skąd pochodzi, na przykład od tego, czy pochodzi on z hodowli, czy jest dziki. Ponieważ stek z tuńczyka często zawiera więcej rtęci niż tuńczyka w puszkach, powinieneś ograniczyć się do zaledwie 6 uncji tygodniowo. Te ścisłe zalecenia są szczególnie ważne dla dzieci i kobiet w wieku rozrodczym, chociaż sugeruje się je wszystkim.
