To zabawne, jak zaczęły się plotki, a potem rozeszły się jako fakt - jak George Washington miał drewniane zęby. Chociaż nie są tak rozpowszechnione, twierdzenia o żywieniu soli himalajskiej również nie są prawdziwe. Istnieją śladowe ilości minerałów, ale nie można wiedzieć, ile.
Fakty na temat soli morskiej himalajskiej
Niezależnie od tego, czy jest to atrakcyjny różowy kolor, czy strategiczny marketing - lub oba te rodzaje - himalajska różowa sól stała się podstawą w stojakach na przyprawy w całym kraju. Można go również znaleźć w zabiegach kosmetycznych i lampach. Ale co to jest i skąd pochodzi?
Zaskakujące jest to, że większość himalajskiej różowej soli morskiej pochodzi z Pakistanu, a nie z tytułowego pasma górskiego, donosi NPR News. Mówiąc dokładniej, wydobywa się go ze złoża soli w mieście Khewra ze wzgórz powyżej niegdyś laguny 600 milionów lat temu. Wzgórza te znajdują się setki mil od Himalajów.
Poza kolorem różowa „himalajska” sól morska nie różni się niczym od żadnej innej soli morskiej. Może mieć inny kolor i teksturę i nieco inny smak, ale pod względem odżywczym jest prawie identyczny jak zwykły biały materiał. Według Iodine Global Network twierdzenia na temat korzyści z soli himalajskiej pochodzą bezpośrednio z samej kopalni soli Khewra. Oświadczenia te nie zostały potwierdzone przez społeczność naukową.
Odżywianie w soli himalajskiej
Wiele osób błędnie uważa, że himalajska sól morska ma niższą zawartość sodu niż zwykła sól i bogate źródło minerałów śladowych, takich jak magnez, potas i wapń. W rzeczywistości, według bazy danych żywieniowych USDA, gram na gram różowej soli morskiej zawiera prawie taką samą ilość sodu jak sól kuchenna.
Innym nieporozumieniem jest to, że himalajska sól morska - i ogólnie sól morska - jest zdrowsza niż sól kuchenna, ponieważ jest mniej przetworzona. Sól stołowa wydobywana z podziemnych złóż soli i minerałów poddawana jest obróbce w celu usunięcia zanieczyszczeń i śladowych minerałów. Następnie dodaje się do niego środek przeciwzbrylający, oprócz jodu mineralnego.
Jod jest kluczowym minerałem, którego organizm nie wytwarza, dlatego należy go pozyskiwać z diety. Tarczyca wymaga jodu do wytwarzania hormonów tarczycy, które są odpowiedzialne za wiele funkcji fizjologicznych, w tym wzrost i rozwój. Według Akademii Żywienia i Dietetyki niedobór jodu u kobiet w ciąży jest ogólnoświatowym problemem zdrowia publicznego i najważniejszą przyczyną uszkodzeń mózgu u niemowląt.
Sól morska może zawierać jod, ale nie jest to wiarygodne źródło. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, aby cała spożywana sól była jodowana lub wzbogacana jodem.
Jeśli chodzi o inne minerały w himalajskiej soli morskiej, podczas gdy są one obecne w większych ilościach niż sól kuchenna, ilości te są maleńkie, zgodnie z McGill University's Office for Science and Society. Minerały są obfite zarówno w pokarmy roślinne, jak i zwierzęce, które stanowią o wiele lepsze źródła niż sól morska.
Chudy na Sodzie
Amerykanie spożywają znacznie więcej sodu niż powinni. Według American Heart Association dorośli w USA jedzą codziennie ponad 3400 miligramów sodu - ponad dwa razy więcej niż zalecany dzienny limit AHA wynoszący 1500 miligramów. Nadmiar sodu podnosi ciśnienie krwi i zwiększa ryzyko chorób serca i udaru mózgu.
Chociaż tylko około 10 procent sodu w diecie pochodzi z gotowania w domu, stosowanie mniejszej ilości soli w przygotowywaniu posiłków jest krokiem w kierunku zmniejszenia spożycia sodu. Nie ma znaczenia, czy jest to sól kuchenna, różowa himalajska sól morska czy jakakolwiek inna sól - mniej znaczy więcej, jeśli chodzi o twoje zdrowie.
Pamiętaj, że 1 łyżeczka soli zapewnia 2300 miligramów, więc używaj jej oszczędnie. Jeśli zazwyczaj jesz dużo mocno solonych potraw, kubki smakowe przyzwyczaiły się do smaku. Jeśli stopniowo zmniejszysz ilość soli podczas gotowania, z czasem zaczniesz zauważać, że stajesz się bardziej wrażliwy na smak i nie potrzebujesz prawie tyle.
