Wydajność serca (CO) można zdefiniować w słowach, jednostkach miary lub równaniach. Krótko mówiąc, jest to objętość krwi pompowanej z lewej komory serca w ciągu jednej minuty, również wyrażona w litrach na minutę (l / min). U przeciętnego dorosłego w spoczynku pojemność minutowa serca zwykle wynosi od 4, 5 do 5, 5 l / min. Kilka czynników może pośrednio wpływać na pojemność minutową serca, wpływając na częstość akcji serca (HR) i objętość udaru mózgu (SV), które są podstawowymi składnikami określania pojemności minutowej serca wyrażanymi często równaniem CO = HR x SV.
Tętno
Tętno spoczynkowe wynosi średnio od 60 do 100 uderzeń na minutę. Liczba ta jest ustalana przez wewnętrzny układ elektryczny serca, który działa jak rozrusznik serca, zapewniając w ten sposób, że tętno może być utrzymywane w zasięgu. Wzrost częstości akcji serca spowodowany stymulacją lub pobudzeniem przez aktywność, leki, leki lub inne źródła spowoduje wzrost pojemności minutowej serca. Zmniejszenie częstości akcji serca z powodu nieprawidłowości elektrycznej i niektórych leków może spowodować zmniejszenie pojemności minutowej serca. Jest to często prawdziwe, ponieważ pojemność minutowa serca jest wprost proporcjonalna do zmian częstości akcji serca. Kiedy tętno staje się zbyt szybkie, serce może nie mieć wystarczająco dużo czasu, aby odpowiednio wypełnić się krwią między uderzeniami; może to spowodować zmniejszenie pojemności minutowej serca. Czasami konieczna jest interwencja medyczna za pomocą technik elektrycznych lub dożylnych, aby zmniejszyć częstość akcji serca do odpowiedniego zakresu. Wszczepione defibrylatory mogą być umieszczone chirurgicznie, aby zapewnić, że jeśli tętno stanie się zbyt szybkie, można je szybko przywrócić do normalnego zakresu. Gdy częstości akcji serca są zbyt wolne, pojemność minutowa serca może również znacznie spaść, a interwencje mogą być konieczne w celu zwiększenia częstości akcji serca. Wszczepione stymulatory serca mogą być umieszczone chirurgicznie, aby zapewnić stałe odpowiednie tętno.
Objętość uderzenia
Objętość udaru to pomiar objętości krwi wypychanej z lewej komory w jednym skurczu serca. Jest to często określane przez pomiar objętości krwi obecnej w lewej komorze tuż przed skurczem i pomiar objętości krwi obecnej po zakończeniu pełnego skurczu. Pomiary te są często określane odpowiednio jako końcowa objętość rozkurczowa (EDV) i końcowa objętość skurczowa (ESV). Dlatego SV = EDV - ESV. Na pomiar ten mogą mieć wpływ zmiany zdolności serca do skurczu, siła skurczu, objętość krwi do pompowania lub inne zmienne, takie jak opór w układzie krążenia, które mogą wpływać na te czynniki lub je zmieniać. Ciężki krwotok lub wstrząs, uszkodzenie serca lub ekstremalne infekcje mogą zmienić zdolność serca do skutecznego pompowania.
Czynniki pośrednio wpływające na pojemność minutową serca
Katecholaminy, substancje chemiczne wytwarzane w okresach podniecenia, takich jak aktywność, ćwiczenia lub praca, mogą powodować wzrost zarówno częstości akcji serca, jak i objętości wylewu, a tym samym znacznie zwiększać pojemność minutową serca. Leki lub trucizny, które spowalniają tętno lub zmniejszają zdolność serca do przymusowego kurczenia się, często zmniejszają pojemność minutową serca, często do krytycznie niskich poziomów.
Podczas zawału mięśnia sercowego lub zawału serca mogą występować znaczne różnice w pojemności minutowej serca. Często w początkowej fazie zawału serca organizm reaguje na zwiększenie produkcji katecholaminy, co może zwiększyć pojemność minutową serca. Może to powodować wzrost ciśnienia, z jakim serce musi pompować, dodatkowo zwiększając obciążenie serca, które już doświadcza śmierci tkanki mięśniowej z powodu zablokowania tętnicy. Podczas lub nawet po zawale serca uszkodzona tkanka mięśniowa może mieć druzgocący wpływ na zdolność serca do pompowania. Często wyniki można znacznie zmniejszyć skurcz lewej komory, a następnie niewydolność serca. Gdy serce zaczyna upaść, płyn może wrócić do płuc, co prowadzi do zatorów lub dźwięków mokrego płuca. Jest to często określane jako zastoinowa niewydolność serca.
Przewlekłe wysokie ciśnienie krwi, palenie tytoniu, zażywanie narkotyków, choroby nerek, wysoki poziom cholesterolu, brak ćwiczeń fizycznych, zła dieta oraz inne czynniki genetyczne i styl życia mogą wpływać na zdolność serca do skurczu i pompowania krwi.
