Mowa i inne umiejętności językowe to zsekwencjonowane funkcje mózgu, co oznacza, że wszystkie znajdują się po jednej stronie mózgu. Dla większości ludzi lewa półkula kontroluje język. Uniwersytet Shippensburg stwierdza, że lateralizowana półkula różni się w zależności od dominującej ręki osoby: 97 procent osób praworęcznych ma obszary języka lewej półkuli, podczas gdy 19 procent osób leworęcznych ma obszary języka prawej półkuli; dodatkowe 68 procent osób leworęcznych ma obszary językowe na obu półkulach. Jeśli nastąpi uszkodzenie jednego z obszarów językowych w mózgu, pacjent może mieć trudności z produkcją mowy.
Obszar Broca
Paul Broca po raz pierwszy odkrył ten obszar językowy w 1861 r., Kiedy miał pacjenta, który potrafił powiedzieć tylko jedno słowo: „tan”. Po śmierci pacjenta badanie wykazało zmiany na obszarze płata czołowego. Uniwersytet Waszyngtoński stwierdza, że funkcja obszaru Broca w zakresie produkcji mowy. Kiedy obszar jest uszkodzony, co jest stanem zwanym afazją Broca, pacjent nie może poprawnie formułować słów i ma niewyraźną, powolną mowę. Pacjent jednak rozumie mowę.
Obszar Wernicke
Innym głównym obszarem odpowiedzialnym za mowę jest obszar Wernickego, który po raz pierwszy odkrył Karl Wernicke w 1876 r. Znajdujący się w płacie skroniowym obszar Wernickego jest odpowiedzialny za rozumienie mowy. University of Washington zauważa, że jeśli obszar zostanie ranny, nazywany afazją Wernickego, pacjent nie wypowie słów, które mają sens.
Arcuate Fascilicus
Uniwersytet Shippensburg twierdzi, że łukowaty fascilicus jest obszarem nerwów łączącym obszar Broki i obszar Wernicke, który umożliwia stworzenie spójnej, zrozumiałej mowy. Jeśli łukowate fascilicus jest uszkodzone, nie powoduje problemów z produkcją mowy lub rozumieniem, podobnie jak uszkodzenie dwóch obszarów językowych; zamiast tego osoba nie może powtórzyć języka, który usłyszała, co jest stanem zwanym afazją przewodzącą.
