Pomiędzy sacharyną, aspartamem, sukralozą, stewią i długo zakazanymi cyklaminianami łatwo jest pomylić wszystkie sztuczne substancje słodzące. Ocena, które produkty najlepiej nadają się do pieczenia, a które najlepiej nadają się do stołu, jest dość zaskakująca, nie obciążając względnych względów bezpieczeństwa. Sacharyna sodowa ma ponad 100 lat komercyjnego zastosowania w USA Naukowcy dogłębnie badali jej względne bezpieczeństwo na przestrzeni dziesięcioleci.
Chemia
Sacharyna sodowa jest solną formą sacharyny, sztucznego słodzika. Podobnie jak wiele innych soli, po rozpuszczeniu w wodzie dysocjuje na części składowe. Słowa „sacharyna sodowa” i „sacharyna” są używane zamiennie, ponieważ sacharyna jest składnikiem o słodkim smaku. Obie nazwy są łatwiejsze w użyciu niż prawdziwa nazwa chemiczna, którą jest 1, 2-benzizotiazol-3 (2H) -on, 1, 1-ditlenek. Ta substancja chemiczna ma masę cząsteczkową 241, 19. Sacharyna sodowa ma 300 razy moc słodzącą cukru. Do produktów komercyjnych powszechnie dodaje się obojętne środki wypełniające, aby ułatwić ich stosowanie.
Historia
Sacharynę sodową opracowano po raz pierwszy w 1878 r. Produkcja na dużą skalę rozpoczęła się niemal natychmiast. W latach siedemdziesiątych sprzeczne badania na szczurach podniosły prawdopodobieństwo, że sacharyna sodowa jest rakotwórcza, dlatego amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków wymagała, aby produkty wytwarzane z sacharyną miały etykietę ostrzegawczą. Późniejsze badania na naczelnych ludzkich i nie-ludzkich wykazały, że sacharyna jest bezpieczna do spożycia przez ludzi. Na przykład artykuł ze stycznia 1998 r. Opublikowany w „Journal for the National Cancer Institute” wykazał, że naczelne, które były codziennie narażone na działanie sacharyny od urodzenia, nie wykazywały żadnych działań niepożądanych. Raporty te doprowadziły do deklaracji FDA z 2001 roku, że sacharyna jest bezpieczna.
Używa
Oprócz małych paczek znajdujących się w naczyniach na blatach restauracji, sacharyna sodowa jest zwykle stosowana w owocach w puszkach, aromatyzowanej żelatynie, dodatkach deserowych, dietetycznych napojach, pieczywie, dżemach, gumie do żucia, cukierkach i sosach sałatkowych. W przeciwieństwie do aspartamu sacharyna sodowa jest stabilna termicznie, dzięki czemu można ją stosować do gotowania i pieczenia bez utraty słodyczy.
Zabawne fakty
Publikacja „Dżungli” Uptona Sinclaira uwrażliwiła społeczeństwo na problemy z zafałszowanym jedzeniem. Ta obawa objęła sacharynę sodową. Chociaż nie miał danych potwierdzających jego bezpieczeństwo, główny chemik z Departamentu Rolnictwa zaproponował zakaz stosowania sacharyny. Prezydent Theodore Roosevelt, raczej skromny dżentelmen, odpowiedział: „Każdy, kto twierdzi, że sacharyna szkodzi zdrowiu, jest idiotą. Dr Rixey codziennie mi to daje”.
