Zaburzenia ze spektrum autyzmu to grupa zaburzeń neurorozwojowych, które wpływają na wyższe funkcje mózgu. Autyzm ujawnia się przed ukończeniem trzeciego roku życia, kiedy upośledzenia zaczynają wpływać na wiele obszarów życia człowieka, mówi sieć monitorowania autyzmu i niepełnosprawności rozwojowej. Charakterystyczne problemy, na które cierpią osoby autystyczne, to te, które występują w ich relacjach społecznych i języku. Powtarzające się zachowania są również bardzo typowe dla osób z autyzmem.
Związki międzyludzkie
Osoba dorosła z autyzmem rzadko szuka kontaktu z innymi ludźmi. Dlatego prawdopodobnie będzie miała bardzo niewielu, jeśli w ogóle, przyjaciół. Nawet gdy ma kontakt z innymi, zazwyczaj robi to, aby coś zyskać. Na przykład może poprosić osobę, aby dla niej ugotowała. Jest to typowe, że nie wykazuje empatii i może wydawać się zimna lub daleka od innych ludzi. Nie bierze pod uwagę, jakie tematy mogą zainteresować innych ludzi, ale wciąż mówi o czymś, co ją interesuje, gdy angażuje się w rozmowy. Dr ML Spezio w badaniu opublikowanym w Neuropsychologii w styczniu 2007 r. Autystyczna osoba dorosła często unika kontaktu wzrokowego, co utrudnia jej funkcjonowanie społeczne.
Powtarzające się zachowania
Ograniczone, powtarzalne zachowania odnoszą się do heterogenicznej grupy zachowań, od powtarzających się ruchów ciała po bardziej poznawcze objawy, takie jak intensywne zainteresowania konkretnymi podmiotami. Według dr Anny J. Esbensen i jej współpracowników w badaniu opublikowanym w Journal of Autism Developmental Disorders w styczniu 2009 r. Tego rodzaju zachowania są powszechne zarówno u dzieci, jak i dorosłych z autyzmem., inne osoby są zazwyczaj bardziej tolerancyjne wobec dziwnych zachowań wykazywanych przez dzieci niż przez dorosłych. Tak więc dorosły autyzm ma tendencję do wpadania w kłopoty i sytuacje, z którymi nie jest w stanie sobie poradzić. Niestety częstość samookaleczeń i kompulsywnych zachowań wśród autystycznych dorosłych jest taka sama jak wśród dzieci autystycznych, mówi dr Esbensen.
Nietolerancja wobec zmian
Pacjent z autyzmem zazwyczaj nie lubi zmian. Lubi jeść ten sam rodzaj jedzenia, lubi mieszkać w tym samym mieszkaniu i chce mieć taką samą fryzurę każdego dnia. Każda zmiana w jej codziennej rutynie może ją zdenerwować i zdenerwować. W miarę starzenia się osoby z autyzmem będzie ona jeszcze mniej tolerancyjna wobec zmian, mówi dr Esbensen. Dlatego wszelkie zmiany w środowisku osoby z autyzmem powinny być jej przedstawiane bardzo powoli, dając wystarczająco dużo czasu na dostosowanie.
