Zakrzepy, które tworzą się, aby zatrzymać krwawienie po urazie, mogą uratować życie. Ale skrzepy, które tworzą się spontanicznie w naczyniu krwionośnym - w łydce lub w innym miejscu w ciele - mogą być oznaką kłopotów. Cielęta są najczęstszym miejscem spontanicznych zakrzepów krwi. Objawy tych skrzepów są różne, głównie w zależności od wielkości skrzepu i od tego, czy dotyczy to żyły powierzchownej czy głębokiej.
Powierzchowne skrzepy
Większość zakrzepów cieląt tworzy się w powierzchownych żyłach w pobliżu powierzchni skóry. Skrzepy te - znane jako powierzchowne skrzepliny żylne lub SVT - często tworzą się w istniejącej żylakach. Mogą również tworzyć się po uderzeniu w podudzie. Typowe objawy SVT u łydki obejmują ból, tkliwość i zaczerwienienie w miejscu skrzepu. Skrzepy te często powodują wyraźny obrzęk przypominający sznur, który jest bardziej jędrny niż otaczająca tkanka. Siniaki mogą występować, jeśli powstanie skrzepu z powodu urazu łydki. Małe powierzchowne skrzepy łydek mogą wystąpić bez zauważalnych oznak lub objawów. SVT zwykle nie stanowią poważnego zagrożenia dla zdrowia.
Skrzepy głębokich żył
Zakrzepy krwi występujące w głębokich żyłach nazywane są zakrzepami żył głębokich lub zakrzepicą żył głębokich. Cielę jest jednym z najczęstszych miejsc na DVT, a objawy są różne. Typowe objawy DVT u cieląt obejmują bolesny ból, obrzęk, ciepło i zaczerwienienie skóry poniżej kolana. Powierzchowne żyły dolnej części nogi mogą wybrzuszać się i wydawać się bardziej widoczne niż żyły nienaruszonej nogi. Może być również obecna niska gorączka. Nasilenie objawów zwykle wzrasta proporcjonalnie do wielkości skrzepu. Małe skrzepy w żyłach głębokich łydek często nie powodują żadnych objawów.
Zatorowość płucna
DVT są poważniejsze niż powierzchowne skrzepy, ponieważ mogą prowadzić do powikłań zwanych zatorami płucnymi. W tym stanie część lub całość skrzepu uwalnia się z żyły głębokiej nogi i przemieszcza się do naczyń krwionośnych płuc. Te przemieszczające się skrzepy - zwane zatorami - osadzają się w płucach i mogą znacznie zmniejszyć przepływ krwi. Rozmiar zatorowości płucnej koreluje z nasileniem objawów. Typowe oznaki i objawy większych zatorowości płucnej obejmują ból w klatce piersiowej podczas wdychania, duszność oraz szybkie bicie serca i częstości oddechów. Inne możliwe objawy to kaszel, zawroty głowy, omdlenia i niska gorączka. Małe zatorowości płucne często nie powodują objawów.
Zespół pozakrzepowy
Około jedna trzecia osób, u których rozwinęła się DVT, doświadcza powikłań zwanych zespołem pozakrzepowym, zauważa artykuł z listopada 2009 r. Opublikowany w czasopiśmie „Blood”. Objawy tego stanu po DVT łydki mogą obejmować obrzęk dolnej części nogi, tępy ból, skurcze mięśni, mrowienie, swędzenie i ciemnienie skóry w miarę upływu czasu. Długie okresy stania lub chodzenia zwykle nasilają objawy. Odpoczynek z podniesionymi nogami często łagodzi objawy.
Kiedy szukać pomocy medycznej
Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpi nagły obrzęk dolnej części nogi, ból, zaczerwienienie lub inne objawy, które mogą wskazywać na zakrzep. Uzyskaj pomoc medyczną w nagłych wypadkach, jeśli wystąpią objawy sugerujące możliwą zatorowość płucną, w tym nagłe duszności, ból w klatce piersiowej, szybkie oddychanie lub przyspieszone bicie serca. Zator płucny może zagrażać życiu, jeśli nie zostanie natychmiast leczony.
