Japońskie Jiu-Jitsu było jedną z najwcześniejszych sztuk walki, które uformowano w system, który można ćwiczyć i uczyć. Przyszło na długo przed wersją brazylijską, która powstała dopiero na początku XX wieku, gdy brazylijska rodzina Gracies wzięła starożytną japońską sztukę walki i ją zmodernizowała. Dziś ich brazylijska wersja jest nauczana w szkołach na całym świecie i jest uznawana za jedną z najbardziej skutecznych form samoobrony.
Japońskie jiu-jitsu
Początki japońskiego Jiu-Jitsu są niejasne, ponieważ powstały przed wiekami. Spekuluje się nawet, że pochodzi z Indii wśród mnichów buddyjskich, którzy szukali sposobu na pokojową obronę.
Nazwę Jiu-Jitsu można z grubsza przetłumaczyć jako „pokojową drogę”, co oznacza, że należy ją wykonywać bez broni.
Wojskowa sztuka walki
Jednak inną szkołą myślenia jest to, że sztuka została opracowana dla żołnierzy samurajów, którzy nie byli uzbrojeni podczas walki. Oznacza to, że oryginalna forma Jiu-Jitsu była prawdopodobnie o wiele bardziej brutalna niż ta, którą dziś praktykowano. Przez lata był prawdopodobnie destylowany jako sztuka, którą można by nauczyć mieszkańców sportu i rekreacji, co czyni go znacznie mniej niebezpiecznym.
Oryginalna wersja była mieszanką zapaśnictwa i innych technik gołych rąk, które wykorzystywały dźwignię i tarcie do pokonania przeciwnika zamiast uderzeń i kopnięć. Użyli także poddań, by zranić swoich przeciwników. Japońskie Jiu-Jitsu było również znacznie bardziej zróżnicowane i złożone niż nauczana dziś wersja brazylijska.
Dżudo
Pierwsza japońska szkoła Jiu-Jitsu została założona w 1532 roku przez mężczyznę o imieniu Hisamori Tenenuchi. W 1800 r. W Japonii powstała inna forma sztuki walki, która obejmowała Jiu-Jitsu, zwana Judo. Szybko stała się oficjalną sztuką walki w Japonii po tym, jak okazała się bardziej skuteczna w walce.
Brazylijskie jiu jitsu
Japońskie jiu-jitsu, które w tym momencie było znane jako judo, zostało wprowadzone do rodziny Gracie w Brazylii w 1914 r. - mistrzyni judo Esia Maeda. Jeden z członków rodziny Gracie, chłopiec imieniem Helio, był fizycznie kruchy i nie mógł uczestniczyć jako chłopiec. Zamiast tego patrzył, jak jego bracia uczą lekcje w rodzinnej siłowni Jiu-Jitsu.
Pewnego dnia pojawił się jego starszy brat, aby uczyć klasę, a Helio wstąpił, aby uczyć go. Nauczał dobrze, ponieważ od lat zapamiętuje techniki z boku.
Testowanie
Następnie Helio zaczął tworzyć własny system Jiu-Jitsu, który działałby na jego słabszą sylwetkę. Zmodyfikował ruchy z oryginalnego japońskiego stylu i stworzył swój własny, który ostatecznie został nazwany brazylijskim Jiu-Jitsu.
Użył swojego stylu, by pokonać jednych z najlepszych artystów sztuk walki w Brazylii. Rzucił nawet wyzwanie japońskiemu mistrzowi jiu-jitsu, który był o około 80 funtów cięższy od Helio, i wywarł na nim tak duże wrażenie, że został zaproszony do nauczania w Japonii.
Brazylijska wersja Jiu-Jitsu jest znacznie bardziej uproszczona niż wersja japońska, co najprawdopodobniej jest tak popularne. Uwzględniając mniej technik w sztuce, Brazylijczycy są w stanie skoncentrować swoją praktykę na szlifowaniu i doskonaleniu mniejszej liczby umiejętności. Teraz jest to sport wyczynowy z międzynarodowymi mistrzostwami.
Mieszane Sztuki Walk
Brazylijskie jiu-jitsu zostało również spopularyzowane przez amerykański sport o nazwie Mixed Martial Arts lub MMA. W walce MMA zawodnicy mogą wykorzystywać kopnięcia, uderzenia, kolana, łokcie, obalenia lub poddania się, aby pokonać przeciwnika. Brazylijskie jiu-jitsu bardzo dobrze nadaje się do tego sportu, ponieważ jest to bardzo skuteczny sposób na zneutralizowanie przeciwnika, zlikwidowanie go i zmuszenie do poddania się.
W rzeczywistości syn Helio Gracie, Royce Gracie, był jednym z pierwszych mistrzów największej mieszanej federacji sztuk walki na świecie, UFC. Wygrał trzy mistrzostwa łącznie i był jednym z najbardziej wpływowych zawodników w sporcie. Udowodnił skuteczność brazylijskiego jiu-jitsu przeciwko przeciwnikom z różnych środowisk, takich jak boks i zapasy sumo.
