Jazda na rowerze, podobnie jak każda aktywność sportowa, wymaga pewnej tolerancji na dyskomfort. Jak mówi przysłowie: „Bez bólu, bez zysku!” Ale ważne jest, aby odróżnić ból, który pochodzi od normalnego lub ekstremalnego wysiłku, od bólu, który sygnalizuje obrażenia. Kiedy poczujesz oparzenie na policzkach pośladków, bądź czujny na oznaki, że konieczna może być interwencja medyczna.
The Glutes Defined
„Pośladki” to skrót od pośladkowej grupy mięśni, zwanej także mięśniami tylnej części uda. Do tej grupy należą: pośladek minimus, pośladek średni, pośladek maksymalny i tensor fasciae latae. Jak można się domyślić z nazwy, pośladek maksymalny jest największym pośladkiem. Stanowi większą część widocznego policzka pośladkowego. Jest to twój główny prostownik bioder, który napędza twój ruch w dół podczas pedałowania. Spośród wszystkich pośladków, pośladek maksymalny rozgrywa się na rowerze.
Bolesność mięśni podczas jazdy na rowerze
Twoje mięśnie potrzebują tlenu, aby przekształcić glukozę w energię. Im ciężej trenujesz, tym więcej tlenu potrzebujesz w mięśniach. Ale podczas naprawdę intensywnej sesji ćwiczeń system dostarczania tlenu w twoim ciele w końcu pozostaje w tyle za zapotrzebowaniem energetycznym mięśni. Kiedy tak się dzieje, twoje ciało polega na beztlenowym procesie metabolizowania glukozy. Ten proces tworzenia kopii zapasowej ma nieprzyjemny efekt uboczny: powoduje nagromadzenie kwasu mlekowego lub mleczanu. Nagromadzenie się mleczanu powoduje uczucie pieczenia w pośladkach podczas intensywnej jazdy na rowerze. Ból powinien minąć, jeśli zrobisz sobie przerwę i dasz swojemu ciału szansę na zwolnienie tempa.
Bolesność mięśni po jeździe na rowerze
Zespół Piriformis
Możliwe, że to, co odczuwasz jako ból pośladkowy, wcale nie pochodzi z mięśni pośladkowych. W przypadku zespołu piriformis mięsień piriformis pęcznieje i drażni nerw kulszowy, który zwykle przechodzi pod piriformis, ale u niektórych osób przechodzi przez niego. Zespół Piriformis charakteryzuje się bólem głęboko w pośladkach, który czasami promieniuje w dół uda lub w górę do dolnej części pleców, podążając ścieżką nerwu kulszowego. Leczenie zespołu piriformis zwykle polega na postępującym rozciąganiu i fizjoterapii pod kierunkiem lekarza medycyny sportowej. Uparte przypadki czasem wymagają zastrzyków z kortykosteroidami.
