Chlor jest żółto-zielonym gazem o silnym zapachu, który należy do 10 najpopularniejszych substancji chemicznych produkowanych w Stanach Zjednoczonych od 2011 r. Używany podczas I wojny światowej jako broń chemiczna, dziś jego zastosowania obejmują dezynfekcję wszystkiego, od wody z kranu po odpady przemysłowe i ścieki. W basenach chlor zabija potencjalnie niebezpieczne bakterie, ale również niekorzystnie wpływa na niektórych pływaków.
Ekspozycja
Ciało ludzkie pochłania chlor głównie przez inhalację, ale także przez skórę. Przy niskim poziomie wdychanie chloru powoduje podrażnienie skóry i oczu, a także ból gardła lub kaszel. Na wyższych poziomach wdychanie powoduje objawy astmy, takie jak świszczący oddech i ucisk w klatce piersiowej. Kryte baseny bez odpowiedniej wentylacji stawiają pływaków na podwyższonym ryzyku narażenia na chlor i związanych z nimi związków, takich jak chloroform. Chlor łączy się ze związkami potu i moczu, tworząc jeszcze silniejsze środki drażniące zwane chloraminami, które bezpośrednio powodują astmę podczas wdychania.
Dzieci
Młodsi pływacy są bardziej podatni na działanie chloru, ponieważ ich ciała wchłaniają go łatwiej niż dorośli. Więcej chloru trafia do krwi dzieci niż starsi pływacy. Dzieci, które często odwiedzają baseny kryte, mają większe prawdopodobieństwo zachorowania na astmę. Naukowcy w badaniu z 2006 roku odkryli związek między wzrostem astmy w krajach uprzemysłowionych a zwiększoną ekspozycją na chlor w basenach wewnętrznych, jak opisano w czasopiśmie Occupational & Environmental Medicine. Ulepszona wentylacja może nie rozwiązać problemu, ponieważ chlor jest wchłaniany zarówno przez skórę, jak i przez drogi oddechowe.
Zawodnicy pływacy
Zwiększony poziom aktywności - np. Pływanie - przyspiesza wchłanianie chloru przez organizm. Zawodowi pływacy, którzy spędzają dużo czasu w krytych basenach, mogą wdychać niebezpieczne ilości chloru poprzez wysoki poziom wysiłku. Elitarni sportowcy często pływają wiele razy dziennie, co nie daje ciału czasu na usunięcie chloru z układu, zanim więcej zostanie wchłonięte. Może to prowadzić do toksycznego gromadzenia się w organizmie. Zawodnicy pływający częściej cierpią na astmę i inne choroby układu oddechowego.
Nadchlorowanie
Nadchlorujące baseny powodują, że woda staje się kwaśna, co może zetrzeć szkliwo zębów często pływających, co nazywa się „erozją pływaka”. Joseph G. Hattersley, pisząc w Journal of Orthomolecular Medicine w 2000 r., Cytuje liczne badania łączące ekspozycję na wysoki poziom chloru z wyższym ryzykiem chorób, takich jak czerniak, rak pęcherza i odbytnicy oraz astma. Termin „astma pływaka” staje się powszechny, ponieważ coraz więcej przypadków astmy wiąże się z pływaniem w basenie krytym. Zmniejszenie ryzyka choroby pociąga za sobą zmniejszenie ilości chloru w basenach lub przejście na alternatywną metodę uzdatniania wody.
